10 maanden geleden
Persoonlijk
Hoe het moederschap mij aanzette tot zelfontwikkeling
Jaren lang gaf ik te veel
Aan mijn werk, hobbies, mijn partner en mijn vrienden..
Jaren lang ging ik kei-hard mijn grenzen over en stortte ik geregeld in.
En dat ging mij best af
Dacht ik
Tot het moment dat ik moeder werd en ik alles wat ik had, aan haar gaf.
Iets wat het eerste jaar overigens fantastisch ging. Een laagje kwam er, die mijn focus bracht naar het kindje dat ik op de wereld had gezet. Ik ontdekte dat mijn lichaam en baby elkaar aanvoelde en werd overspoeld door vertrouwen. Heerlijk in mijn bubbel. Fantastisch vond ik het.
Maar het laagje werd minder en ik kreeg weer zin om het leven te betreden. Stortte mij op werk en wilde ook de rest van de wereld weer geven, wat in altijd had gegeven. Wat er voor zorgde dat ik in mijn oude patronen verviel en weer teveel gaf, weer ten koste van mijzelf.
Tot het moment dat ik besefte dat ik helemaal niet meer kon instorten, omdat ik na de avondklok nog steeds aan moest staan, nog altijd moeder was, maar het te laat was. Tot mijn lichaam en geest het niet meer trokken en ik in een burn-out belande en ook nog zwanger bleek te zijn.
Het was een harde leerschool, maar nodig en heeft mij ondertussen verder gebracht dan ik ooit had gedacht.
Ondertussen weet ik beter, beter hoe mijn energie te bewaren en in balans te houden.
Kan ik mijn grenzen bewaken, zonder mij daar vervolgens schuldig over te voelen.
Hoef ik niet meer iedereen altijd maar blij te maken van mijzelf. Herken ik de trickers die mij dat laten doen.
Ondertussen weet ik hoe anders mijn lichaam en geest waren in de zwangerschappen en kan ik daarbij beter accepteren dat ik thuis altijd aansta en dat dit energie kost, wat okey is. Mag ik moe zijn van mijzelf van "niks".
Kan ik beter loslaten dat, doordat ik grenzen aangeef, ik niet meer aan iedereen zijn verwachtingen voldoe. Maar dat het ook niet uit maakt. Ik niet onzeker hoef te zijn. Zolang ik maar trouw ben aan mijzelf en aan de mensen die mij daarin accepteren en versterken, met op één: Mijn mensen thuis.
En heus
Ik ben er nog niet
Val wel eens terug in ouwe trickers
Maar blijf bewust en heb vertrouwen
In mijzelf, mijn lichaam, in mijn groei
In het mens dat ik mag zijn