Pasen door de ogen van mijn peuter

In de week voor Pasen, ging het paasfeest ook voor onze peuter leven. Ze zag de gekleurde eieren, de hazen, de kuikentjes en het kruis. Ergens tussen al deze uitingsvormen werd zich een beeld gevormd in het peuterbrein, een beeld van wat het paasfeest is.

Ergens heeft ze opgepikt dat het kruis bij het paasfeest hoort. Ineens ziet ze overal kruizen. Op kerken, borden, tekeningen en zelfs in de lucht. Ik moet soms hard zoeken -het brein van een bijna driejarige denkt toch anders dan dat van een (ruim) dertigjarige wiens blik al aardig gevormd is door eerdere ervaringen- maar als ik het zie, kan ik niet ontkennen wat ze ziet.
In haar bijbel vindt ze ‘zomaar’ het lijdensverhaal. Ze vraagt waar het over gaat. En ja, hoe leg je dat uit aan een kind. Een man aan het kruis, de pijn, de dood en dan de opstanding drie dagen later. Hoe vertel je zoiets zonder het verhaal van zijn kracht te ontdoen én de peuter geen trauma te bezorgen. ‘Wat zie jij dan, schatje?’ vroeg ik. ‘Jezus die slaapt op het kruis, en hier wordt hij weer wakker.’ antwoordde ze. ‘Een mooi verhaal hè?’ Dat vind ik ook. Voor nu. Nog even een jaar de harde én mooie boodschap van Pasen vermijden.

De week vulde zich met paasactiviteiten. De activiteit die bij bleef, bleek vandaag. Al lopend naar de kerk wordt de kleine meid steeds enthousiaster. Helemaal plaatsen kan ik het niet. ‘Waarom ben je zo blij?’ vraag ik. ‘We gaan naar paasfeest in de kerk.’ zegt ze. Niet begrijpend -in de stemming van het paasverhaal- vraag ik wat daar zo leuk is. ‘Nou dan gaan we eieren zoeken in de kerk’ Een grote glimlach kan ik niet onderdrukken. Ons lieve meisje is zich een beeld aan het vormen is van paasactiviteiten. Het idee van eieren zoeken in het mooie oude kerkgebouw wat we bezoeken, ik vind het briljant! Misschien moet ik dat maar voorstellen voor volgend jaar.

Dan volgt nog een laatste vraag. ‘Mama waarom moest Jezus op dat kruis?’ Tja. Blijkbaar waren we nog niet klaar met het paasfeest. Blijkbaar was er in alle gezelligheid nog geen aandacht besteed aan het theologische aspect, of misschien waren de feiten nog niet duidelijk. ‘Om te laten zien dat hij sterker is dan wie dan ook’ volstaat op dit moment. Gelukkig heeft mijn meisje ook de aandachtsspanne van een peuter…

Heb jij ook een peuter die je de oren van het hoofd vraagt? En word jij ook wel eens verrast door alle creatieve gedachten in jouw peuters brein?