
Pammen, drank en schuldgevoel
Er wordt gewoon ronduit toegegeven dat het ons niet allemaal gegund is om oermoeders te zijn.
Van de week kreeg ik een tijdschrift voor, door en over mama's van een vriendinnetje. Ik kende het blad niet echt, maar wat een verademing. In tegenstelling tot heel veel andere leeswaardigheden over moederschap gaat het niet over de noodzaak van verse prakjes, de roze wolk van het moederschap of andere verheerlijkingen van must-do's en must-dont's. Nee, er staat zelfs een heel artikel over mommy's little helpers. Er wordt gewoon ronduit toegegeven dat het ons niet allemaal gegund is om oermoeders te zijn. Het lijkt ineens geen taboe om dat toe te geven. En sterker nog, een pammetje of drankje op zijn tijd is het ideale middel om de dag door te komen. Nou vind ik dat eerlijk gezegd een beetje ver gaan. Pammetjes zijn toevallig erg onprettig bij langer gebruik, je heb steeds meer nodig voor het zelfde effect. En de verzachting van drank is misschien verleidelijk maar toch echt vooral bedoeld voor een socialere context.. of tijdens het koken.. Of na 5-en. Denk ik. Los daar van, ik wil niet onder invloed rond mijn kind hangen. Bovendien, zo erg is het nou ook allemaal niet. Ik werd gewoon erg happy van de toon van dit tijdschrift en dit artikel. Ik moet de rest nog lezen want ik was te moet om het blad uit te lezen.. maar vol verwachting ga ik zo de volgende blz omslaan.
Herkenning is namelijk zo veel fijner dan schuldgevoel of het idee van imperfectie. Daar ontstaat een kwetsbaarheid voor rond de zwangerschap. Ideeën van anderen worden gewikt en gewogen en maar moeizaam langs ons neergelegd. Valt het echt op dat hij niet naar een kinderopvang gaat? Hadden we echt geen koekje meten geven toen hij even niet te bedaren was in dat restaurant? Is dat broekje met die trui echt een verkeerde combi? Soms lijk het bij anderen allemaal zo makkelijk te gaan.. en het is totaal menselijk om die schone schijn ook op te houden. Wij mensen willen graag laten zien aan anderen hoe goed het gaat en hoe leuk alles is. Best heel mooi hoor. Maar ik teken voor de relaties waarin ik totaal eerlijk en mezelf mag zijn, niet op mijn woorden hoef te letten omdat iemand daar misschien iets van vind en af en toe gewoon heerlijk mag zeuren dat het allemaal zo ontzettend vermoeiend is. Dat helpt namelijk. Dan kan ik daarna weer met frisse moed aan de bak en me ontzettend realiseren hoe gezegend ik ben met Jasper, mijn wederhelft en mijn goede vrienden die mij allemaal nemen zoals ik ben.
mom2B
Thnx Sanne!
Anoniem
Amen! Ben het helemaal met je eens, en mooi geschreven!