Okay, slaap te kort, op...!

Wat nu.....?

Man op oefening, kind heeft verlatingsangst en nog 2 Kids die aandacht willen.. mijn geduld is groot, maar deze raakt langzamerhand een beetje op! En het ergste is.....

Mijn man is momenteel op oefening in het buitenland, en krijgt dus niet fysiek mee wat er hier allemaal speelt. Natuurlijk spreek ik hem zo goed als elke dag, maar hij krijgt het alleen van verhalen mee. Van wat ik hem vertel. Nu is het zo dat onze dochter van net een jaar sinds eind december bijzonder slecht slaapt. Terwijl ze voor die tijd sliep als een roos. Vanaf dat ze baby is sliep ze heel erg goed, ze kwam alleen voor der flesjes, meer niet. Je kon zelfs stofzuigen als ze in de box lag te slapen, haar kamer binnen gaan of de wc doortrekken. Maar nu, sinds eind december / begin januari is het allemaal een beetje begonnen. Van de een op andere dag was het blinde paniek. Eerst dachten we dat ze ergens van geschrokken zou zijn of iets. Hup mama naar boven. Troosten en weer terug leggen. Binnen een poep en een scheet stond ze weer in der bed. Weer naar boven, weer goed leggen, kusje muziekje aan, mama weer naar beneden. Ik was de kamer nog niet uit of ze begon weer. Okay, dan maar even mee naar beneden en binnen 5 minuten op schoot sliep ze als een roos. 20 minuten later heb ik der slapend in bed gelegd. Niks aan de hand tot de volgende ochtend. Dag later weer hetzelfde verhaal. En bij het slapend in bed leggen schrok ze wakker, blinde paniek, niet stil te krijgen. Okay, mama slaat met kind op de bank. Hele nacht onrustig geweest, gooien met der handen en hoofd. Na 3 nachten zo op de bank was het voor mijn rug genoeg. Hup proberen weer in bed te slapen. Noway, zodra je alleen maar denkt om der kamertje uit te lopen is het raak. En alleen in de ochtend en avond doet ze dit. We zijn nu zover dat ze in der eigen bed slaapt ipv naast mij in ons bed. Maar als ik haar op bed leg en weltrusten heb gezegd, muziekje aan, en aan de deur denk is ze helemaal over der toeren. Nu de laatste 2 nachten heb ik der in slaap gekriebeld met haar konijn door over der wang wrijven met het voetje. Midden in de nacht staat ze ineens weer rechtop in bed, krijst ze alles bij elkaar, is ze aan het huilen alsof ze keihard geknepen word en is niet stil te krijgen en al helemaal niet als je haar terug legt. 

Maar nu komt het, ik sta er tot eind maart alleen voor en heb werkelijk geen idee hoe ik dit vol ga houden. Ik werk ook gewoon 4 dagen in de week. Mijn man heeft op voorhand gezegd dat hij eerder naar huis komt. Nu kreeg ik net een berichtje van hem dat hij niet weet hoe en wat. Uhm okay! Hij weet niet of hij überhaupt eerder weg kan. Niet eerlijk om zoiets op voorhand te zeggen natuurlijk maar goed. Ik heb geen idee hoe ik dit ga fixen. Ik ben kapot!!!

Mijn ouders is geen optie, weinig tot geen contact meer mee. En mijn schoonouders passen 1 dag in de week op. Nu dat ik dit aan het schrijven ben gilt ze weer alles bij elkaar😢 Wat zouden jullie doen? Man eerder terug laten komen of laten en afwachten?

Help....! Wie heeft de gouden tip...