Niet liever dan een kind

Ik heb getwijfeld om dit programma te gaan kijken en om dit überhaupt te delen. Maar dit hoort bij mijn leven en heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. En soms is het nodig om de ogen van anderen te open en te laten weten dat je niet altijd alles kan zeggen wat je denkt. Het is niet vanzelfsprekend dat iedereen “gewoon” kinderen krijgt.

Ik kijk nog regelmatig terug op de periode die we hebben moeten doorstaan om te zijn waar we nu zijn. Het doet me toch best veel om te zien hoe anderen worstelen met dezelfde achtbaan waarin wij hebben gezeten! Het is soms alsof je naar je eigen leven zit te kijken (al is elke situatie anders). Mensen die dezelfde gevoelens hebben, angst voelen of het ooit goed komt en het vertrouwen verliezen in je eigen lichaam.. En er is niemand die tegen je verteld hoe heftig het is en wat het allemaal met je doet zowel fysiek als mentaal!

Het is confronterend anderen te zien worstelen met hun emoties, woede, angst, onbegrip en pijn! Wij hebben daar precies middenin gezeten.. Ik kan al die emoties voelen en had niet verwacht dat het me zoveel nog zou doen! Ik koester de twee wondertjes die rondlopen en soms in het leven van de allerdaagse dag vergeet ik even hoe we ervoor gevochten hebben. En dat we het niet voor niks hebben gekregen. Maar des te dankbaar ben ik als ik naar ze kijk.

Ik ben blij dat ik toch heb gekeken, hoe confronterend ook. Maar het is goed gekomen en onze wens is uitgekomen. Kinderen neem je niet, die mag je krijgen. En koester ze als je ze hebt mogen krijgen. Er zijn mensen die er heel veel voor moeten doen en laten. En heel hard voor hebben moeten vechten. Kijk uit met wat je tegen mensen zegt. Je weet niet wat die mensen moeten doorstaan en wat er in die mensen omgaat.

Soms is het goed om even terug te gaan naar die tijd. Zodat je weer met beide benen op grond staat! Niet alles voor lief neemt en even het besef hebt dat niet alles vanzelf gaat...