Mijn leven en extreme hoofdpijnen voor ik een bril had.

Al jaren liep ik met extreme hoofdpijnen, dag in dag uit. 

2/3x in de week extreme aanvallen, zo erg dat ik gewoon niks meer kon en wilde alleen maar een donkere en stille ruimte. 

Mijn man ging dan werken en ik zat met 2 soms 6 rond rennende kinderen. Naar bed gaan was geen optie want dan was me huis langzaam van zelf afgebroken. Daar waren de kinderen echt nog te klein voor. Ok wat doe je dan? Van alles afgevraagd waar komt het toch vandaan? Ogen laten na kijken en kreeg te horen, nee mevrouw u ogen zijn juist heel goed, ga je een bril dragen dan ga je ze verwennen en worden ze lui. Hmm ok dat was het dus niet dacht ik en je gaat verder zoeken. Hop naar de huisarts ermee en die ging van alles meten. Bloedarmoede, ijzer gehalte, vitamine D, vitamine b12 op van alles werd ik geprikt. Maar niks kwam uit de testen. Mevrouw dan ga ik u door sturen naar de neuroloog kreeg ik te horen. Langzaam spookt er van alles door je hoofd. 

Eerste afspraak bij de neuroloog. Eerst mijn leven beetje in een samenvatting mogen vertellen. Eerste wat ik kreeg te horen was, is het geen stress. Ik werd er een beetje simpel van en had zoiets ja zo kom je er weer makkelijk vanaf stress. Dus mijn antwoord was, nee het is geen stress en dat weet ik zeker. Ja maar mevrouw jullie hebben zoveel kinderen kan echt wel stress zijn. Meneer de neuroloog hoe deden mensen dat vroeger dan? Die hadden allemaal grote gezinnen en liepen niet 2/3x in de week met een hoofd dat uit elkaar knalt. Hmm ja daar heb je een punt kreeg ik te horen. Mijn moeder zo anders miss steriliseren ivm hormonen is dat geen optie. Dat is zeker een optie zei de neuroloog maar ze is nog zo jong misschien willen ze nog kinderen. Nou toen moest ik mijn lach echt in houden, eerste te horen krijgen misschien is het stress ivm 6 kinderen en dan nee misschien willen ze nog kinderen (uhm ergens gaat er iets mis). 

Nou van allerlei soorten onderzoeken. Hoofdscan was de eerste optie om ergen dingen uit te sluiten. Brr daar kreeg ik wel een beetje de bibbers van. Wat als? Gelukkig kwam daar niks geks uit en was dat allemaal goed. Pfoei, maar wat is het dan? 

Ik kreeg van de neuroloog dagelijkse medicijnen om de aanvallen te onderdrukken en medicijnen voor als de aanvallen toch doorzetten. Maar die kon ik niet nemen als ik alleen was met de kinderen, want je viel als een blok in slaap en je hoorde en merkte niks meer. 

Op een gegeven moment zat ik in de auto en kreeg iets in mijn rechter oog dus die kneep ik dicht en dacht huh verrek wat zie ik wazig met links. Thuis aangekomen ging ik vergelijken met links en rechts, en zei tegen mijn man volgens mij doet mijn linker oog het nog maar voor de helft. Hij zo hoe dan? Ik zo ja kreeg iets in me rechter oog en dacht huh. Hij zo ja kom naar de opticien dan? Ik zo jaa toen zeiden ze ogen waren super goed. Dus een andere opticien alles opgemeten kwa oogdruk en reflexen enzo. Kwam er dus uit dat je linker oog het nog maar voor 35% deed. Ik zo uh hoe dan? Toen werd me anders verteld. Hij zo dat is wel heel slecht want dit kan niet van zo’n korte tijd komen. Nou lekker dan dacht ik nog mja we mogen een bril gaan uit zoeken. 

En jullie raden het vast al. De hoofdpijn is stukken en stukken minder en ben zelfs van alle medicijnen af. Geloof dus niet de eerste de beste opticien en laat een dubbele check uh bij een andere doen. 

Willen jullie ons volgen? 

www.instagram.com/melissa_dorssers