Mijn grootste schrik werd mijn grootste liefde

Ik weet het nog als de dag van gisteren, het moment dat er aan mij verteld werd hoelang ik nou precies zwanger was. Ook de dag van de test staat mij nog goed in mijn geheugen. Wat een verschrikking vond ik het toen. Tegenwoordig geniet ik elke dag van het geweldige kind dat vrolijk rond springt.

Het moment van de waarheid

10 Juni 2017, iets meer dan een week na mijn positieve test. Toen zaten ik en mijn ex in het ziekenhuis voor mijn eerste echo. De echoscopiste vertelde nog hoe het allemaal in zijn werk ging, stelde ons een aantal vragen en toen was het tijd voor de daadwerkelijke echo. Uit mijn antwoorden bleek al dat ik geen idee had van hoelang ik nu eigenlijk zwanger zou zijn en dat ik zelf gokte op een week of 7/8. Dat idee werd al snel de grond in geboord.

Ik weet nog goed hoe het ging. Ik keek nog even snel naar mijn ex toen de echoscopiste begon. Toen ik terugkeek, was het beeld alweer verdwenen. Ze had namelijk echo even onderbroken. Vanaf het moment dat ze het … op mijn buik plaatste wist ze namelijk al dat ik er ver naast zat in mijn schatting. In plaats van een klein propje wat normaal was voor mijn 8weken schatting, zag zij meteen een heel mensje en berekende ze al snel dat het rond de 15/16 weken moest zijn.

En nu? 

Ja dat was even slikken. Op de vraag willen jullie de foto’s meenemen, kon ik dan ook geen goed antwoord geven. Want wat doe je als de grond onder je weg lijkt te zakken. Misschien klinkt het cru voor degene die heel lang proberen en niet zwanger raken. Maar voor mij was dit een moment dat ik het echt niet meer wist. Ik was hier nog lang niet klaar voor. Ik was bezig met mijn afstuderen en ik wilde nog reizen en in het buitenland gaan wonen en weet ik wat allemaal nog meer. En ondanks dat mijn ex en ik toen al 2 jaar samen waren, wist ik ook nog niet of wij wel samen zouden blijven. Hij was zo anders dan ik en wij stonden allebei nog zo anders in het leven. Nee voor mij was dit echt een verwarrende situatie.

Toch weet je op dat moment dat je aardig weinig keuzes hebt en dat je even heel goed na moet gaan wat er allemaal tussendoor nog gebeurd is wat van invloed kan zijn op de gezondheid van het kindje. Trust me, ik had een aardige waslijst van dingen die niet goed konden zijn voor haar. Onze eerste prioriteit was beslissen wat wij graag wilden doen. Toen die keuze gemaakt was, werd mijn eerste prioriteit om te checken hoe schadelijk al deze momenten waren geweest. Ik had nogal wat gedronken in de voorgaande maanden, ik had veel rood vlees (maar dan ook echt rood) gegeten en ik had te maken gehad met röntgenstraling. Uiteindelijk bleek dat dit alles geen invloed heeft gehad op de ontwikkeling van het kindje. Dus we gingen ervoor.

De liefde was nog nooit zo groot! 

Nu zijn we ondertussen dik 2 jaar verder, wordt mijn mooie meisje al bijna 2 en groeit ze als kool! Ze doet het super en loopt volgens vele instanties enorm voor op haar leeftijdsgenootjes. De situatie tussen haar vader en mij is nog nooit zo slecht geweest. Maar zonder hem, was mijn grootste liefde er nooit geweest!