Meer "positive vibes" in 2020!

Toen ik mezelf als het ware "klaarstoomde" voor het aankomende (onverwachte) moederschap, dacht ik er nog heel luchtig over. Je zet een kind op de wereld, en alles gaat vanzelf toch?

Daar kwam ik al vrij snel op terug.

Het moederschap kan best zwaar zijn. Soms raak je in een emotionele storm, je herkent ineens jezelf niet meer, waarin je je regelrecht verliest. Elke dag is vaak weer hetzelfde, en dan heb ik het in het bijzonder over de thuisblijf mama's, het schuitje waar ik nu momenteel in zit. Door die terugkerende dagelijkse routine van het moeder zijn, kan je het misschien als "verstikkend" ervaren, elke dag weer dezelfde boterhammen smeren met appelstroop, 3 schepjes granen in de melk. De zoveelste poepluier. Tijd voor een fruitje. En je kan het woordje "mama" niet meer aanhoren. De relatie die je met je partner had, is misschien ook niet meer als wat het geweest is.

Een heel nieuw leven

In het begin dacht ik nog, er is eigenlijk geen tijd meer voor jezelf. Voor vriendinnen. Voor leuke dingen. Mensen vroegen me steeds, "weeral moe?!" JA! Chronisch! Nu ben ik dan weer zwanger, dus moe ben ik zoiezo hoor. Hele dag bezig, boodschappen, entertainment. En als je dan even "me-time" hebt, zit je uiteindelijk 2 uur voor je uit te staren. Totdat de kleine weer wakker word. Herkenbaar of niet?

'S avonds helemaal afgebrand op de bank. Niet eens energie voor "haar-was-dag", doen we morgen wel weer. Een avondje zomaar weg zit er gewoon niet in. Hallo isolement!

Maar laten we het positiever inzien, laten we het van een andere kant bekijken. We doen het belangrijkste werk, misschien wel het belangrijkste werk van de hele wereld, en dat is het opvoeden van je kind, mama zijn. Hoe bijzonder, dat het ons gegund is. Want hoeveel mama's moeten deze droom misschien wel laten varen?

In het begin van mijn rol als kersverse moeder, zeurde ik ook vaak. Ik kwam er alleen maar door in een negatieve spiraal terecht. Postnatale depressie, een angststoornis. Dat. Nooit. Meer. Ik ben het positiever gaan bekijken, en dat heeft me zo geholpen. Geholpen om te genieten, van elke dag, seconden, minuut. Trots dat ik de titel "mama" mag dragen. Een gezond meisje heb rond huppelen. Een gezond jongetje mag laten groeien in mijn buik.

Zoals een kind zich aan het ontwikkelen is, zo doen wij dat dus eigenlijk ook? Je kunt het niet gelijk allemaal goed doen, ups en downs horen erbij, dat mag. Af en toe die tranen laten stromen mag. Het maakt je uiteindelijk alleen maar sterker.

Ik heb veel "negatief" gedacht in 2019. En die 2019 wil ik achter me laten. Ik heb ook mooie, positieve dingen meegemaakt hoor. Ik mag weer een kleine mini mensje laten groeien in mijn buik. Zeker trots op. Mijn doel voor 2020 is om weer een gezond kindje op de wereld te zetten. En vooral, en misschien wel het belangrijkste, mijn balans van moeder zijn en werken weer terug te vinden. Op naar meer "positive vibes"!

Voor alle mama's die deze pep talk even nodig hadden, you're welcome! Samen staan we sterk.

Liefs Judith 

Volg me op Instagram @judithxmacey