Mamatijd

Afgelopen Woensdag is voor het eerst een mevrouw bij ons thuis geweest om te praten om haar diensten als “thuishulp” aan te bieden. En dan bedoel ik hier geen schoonmaakster mee,hoor! Maar een persoon die is gekomen, nadat ik een paar weken geleden had aangegeven bij het consultatiebureau dat ik het gewoon zo slecht allemaal kan combineren voor mijzelf. En dat ik het voor mijn (eigen) gevoel gewoon allemaal een beetje zwaar vindt om;

En moeder te zijn voor Chelsea en Jeamy,

• het huishouden op orde te maken/houden,

• 20uur in de week te werken op mijn eigen werk,

En dan ook nog eens de nodige aandacht over mijn vriend verdelen wanneer hij thuiskomt van zijn werk.

En natuurlijk ook mijn “eigen” tijd niet te vergeten!

En omdat vooral het laatst genoemde voor mij gewoon niet echt haalbaar is om daar ook steeds wat tijd voor vrij te kunnen maken in de week, en ik daar juist de laatste tijd steeds vaker tegen aan loop en merk aan mijzelf dat ik daar gewoon wat meer behoefte aan heb…,heb ik besloten om een gesprek te vragen die  bij ons thuis even meeloopt en die je helpt en advies geeft in alle huishoudelijke kwesties, en aangeeft hoe je sommige dingen mischien wat anders in zou kunnen gaan delen zodat het wat makelijker verloopt.

En hoe ik daardoor ook mischien wat tijd voor mijzelf over zou kunnen houden.

Want Chelsea en Jeamy hebben uiteindelijk ook niets aan een mama die niet hellemaal lekker in haar vel zit, en daardoor dalijk ook af en toe chagrijnige/gestreste bui heeft uit het niets, dat is niet eerlijk tegenover hun.

Ze zei ook dat dit hellemaal geen raar of egoïstische vraag is wanneer ze mijn verhaal te heeft gehoord,

en dat ze deze vraag om hulp daarin best vaak voorbij heeft zien komen bij andere moeders in andere gezinnen.

Toen heb ik haar ook verteld dat ik het al gewoon zo fijn vindt als ik bijvoorbeeld af en toe gewoon eens in mijn uppie even lekker zou kunnen gaan winkelen bij ons hier op het dorp. Gewoon twee uurtjes even zonder de kinderen zonder dat ik ze allebei weer eerst in de dubbele buggy probeert te krijgen, om ze mee te nemen en dan toch maar hopen dat Chelsea & Jeamy er allebei ook wel een beetje zin in hebben., anders laten ze dat dan steeds ook wel al vrij snel merken.

En dan meestal in een winkel wanneer ik net even lekker zit te kijken of snuffelen in een kledingrek (of nog erger; net in een pashokje staat) zodat ik dan weer met een rood hoofd het winkelcentrum kan verlaten. Maar ook gewoon eens niet zo de benodigde voorzorgmaatregelen te hoeven nemen door middel van de (weer) overvolle luiertas, zodat ik wel goed voorbereid bent voor alle situaties., want het is mij te vaak over gekomen dat ik eigenlijk maar heel even van huis dacht te zijn, dus niets van voeding mee had genomen, en daar dan in een overvolle winkel of op juist die ene (belangrijke) afspraak erachter komen dat het niet zo’n goede beslissing was om dat thuis te laten, en alleen maar een fles aanmaak bij me heb voor hun.

Op de Woensdag ben ik altijd vrij van mijn werk dus plan ik dan ook zoveel mogelijk afspraken die dag (bv. Consultatiebureau en administratiezaken)

En op de andere dagen zou zoiets ook meestal niet meer haalbaar zijn en komt het er gewoon meestal niet meer van qua tijd omdat ik dan de andere dagen eigenlijk “pas” om half 10 s’ochtends begint en dan zou je zeggen dat half 10 een ideale en fijne tijd is. Maar daarvoor heb ik al een heel ritueel voor mijn kiezen gehad met de kinderen uit bed halen, kleren aandoen,wassen,laten ontbijten en in de auto te laden om de kinderen dan bij mijn moeder af te zetten, zodat ik dan door kan rijden naar mijn werk en daar werk ik dan t/m 15.00hr…., Daar zou je ook weer aan de ene kant van kunnen zeggen “oh,lekker toch tot drie uur!”

Maar dan ben ik uiteindelijk meestal wel weer pas om ongeveer 16.00/16.30hr weer thuis met de kinderen nadar ik ze ook weer opgehaald heb bij mijn moeder, die in een ander dorp woont.

En dan probeer ik meestal gelijk aan het eten te beginnen voordat mijn vriend thuis komt van zijn werk, als tenminste het dolle uurtje van Chelsea & Jeamy dat toelaat…ha ha ha ha….wie kent dat niet het dolle uurtje wat kinderen meestal hebben met het avondeten J

Maar wanneer we dan hebben gegeten met zijn viertjes en het na een half uurtje weer tijd is voor het vaste bedritueel van beide kids, plof ik meestal wel neer op de bank nadat ik met een grote boog om de berg was ben gelopen.

Dat valt voor mij gewoon zwaar dat; “dag in dag uit”.., en ik weet dat andere moeders dat mischien beter kunnen handelen dan mij..,en het mischien uit mijn woorden nu als heel zwaar doet lijken overkomen en alsof ik het hellemaal niet ziet zitten maar dat is ook weer niet zo,hoor!

Want ik doe het allemaal graag hoor allereerst natuurlijk voor mijn kinderen en mijn vriend. En we hebben ook een heel mooi huis kunnen kopen, en hebben allebei een auto en ect.ect. daarin verder niets te klagen.., maar wat ik alleen nog mist is iets meer de regelmaat van het dagelijks leven van ons huishouden onder de knie kunnen krijgen.

Gelukkig heb ik gewoon hele blije en gelukkige kinderen en luisteren ze altijd vrij goed als er wat gezegd wordt door papa en mama,

Maar als mama voor haar gevoel nu al het onderste uit de kan moet halen om alles bij te kunnen benen., en zichzelf daardoor wat voorbij aan het lopen is., is het denk ik tijd geworden om de boel even goed te reorganiseren thuis.. zodat er een gaatje (van mischien een uurtje of 2/3 ?!) vrij kan worden gemaakt voor wat “mama” tijd in de week….