mama-vrije-dag

Dit is de tweede keer dat ik een hele dag alleen ben. Fiene (1) gaat tegenwoordig 1 dag in de week naar de dagopvang. In onze omgeving zijn er weinig kindjes van haar leeftijd en wij wilden graag dat Fiene ook sociale contacten had met kindjes. 

Ik ben vanochtend lekker naar het bos geweest met Lola, heb mijn schoonmaak rondje gedaan. En op de bank mijn boterhammen gegeten met mijn favo serie aan. En toen was ik klaar. Wat ging ik doen? Mijn schuldgevoel begon op te spelen en stond al bijna klaar met mijn schoenen aan om Fiene te gaan halen. Natuurlijk had ik nog wat te doen, maar Fiene gaat ook 1 dag naar de opvang omdat ik soms wat tijd voor mezelf nodig heb. Waarom voelt het dan niet als een heerlijke rustige dag voor mezelf? Zou ik hier aan moeten wennen? Sowieso ben ik heel slecht in 'niks' doen, loslaten en gewoon op de bank serie kijken om 3 uur 's middags. Eigenlijk gek hé? Het gaat al beter, want er zijn wel wat momentjes op de dag dat ik ook even op de grond ga spelen met Fiene. 

Ik wil dit platform gaan gebruiken om zulke gevoelens van me af te schrijven. Met woorden schrijven ben ik beter dan met worden spreken. Zijn er meer mama's die moesten wennen dat ik kindje naar de dagopvang ging? Ik werk overigens nog 2 dagen in de week en dan zijn ze bij de oma's. Ook komt het wel eens voor dat ik de dag dat Fiene naar de dagopvang is moet werken. Ik ben volgens mij mijn eigen schuldgevoel een beetje aan het wegschrijven. Was ook de bedoeling... 

Het is nu bijna kwart over 3, nog 2 uren te gaan en dan ga ik mijn kleine vriendin weer ophalen. Misschien toch nog maar even netflixen dan? 

Liefs, Jeanine.