Maar ik ben ook nog vrouw van!

De mensen die mij kennen weten dat ik sowieso al niet het type persoon ben die veel (of überhaupt) make-up draag, mijn haar zit altijd in een slordige of een strakke knot. Ik draag een broek en een simpel shirt. Dit is het wel zo'n beetje, maar bij het krijgen van het kind ben ik toch wel volledig gestopt met echt mijn best doen. Die ene keer wel mijn haar doen, beetje mascara. Die momenten zijn er eigenlijk niet meer geweest.

Niet eens zo zeer, omdat er totaal geen tijd voor is. Ja, het hebben van een kleine beeb neemt er veel van in beslag. Maar eigenlijk wil ik dat zeldzame momentje voor mezelf gewoon even besteden door rustig mijn cracker met smeerkaas achterin mijn mond te stouwen en verder te gaan tot de orde van de dag. 

Ik droeg tot voor kort de oma onderbroeken van mijn zwangerschap nog, 3 maten te groot en niet erg charmant. (lees: Veel boxers en slips met katten quotes. 'check mieauwt.') en die voedingsbeha's zijn het ook net niet.

Seks was echt een no- no woord hier de eerste maand(en.) Geen zin, geen tijd of een wakkere baby was vaak mijn reactie. Niemand had me verteld dat het de eerste periode niet prettig is. En dat als je na 6 weken weer -mag- dit niet betekend dat je ook weer wil en dat het is zoals het was.

Wan dat is het zeer zeker niet. Je onderstel is verbouwd. Dat kan ik je wel vertellen. De buik is bij mij, ik kan niet spreken voor iedereen, best wel flubber en ik heb zwangerschaps striemen.

Werkt allemaal niet echt mee.

Nu wil ik er over het algemeen niet over zeuren, want ik ben dol gelukkig met de reden van mijn lichamelijke renovatie, ons kleine meisje. Er zijn alleen heel veel dingen waar ik niet over nagedacht heb voor dat ik moeder werd. Over het algemeen hebben mijn man en ik een hele goede relatie. Natuurlijk zijn er strubbelingen en kan ik hem regelmatig achter het behang plakken en vind hij mij vaak genoeg een zeur die wel weer ongesteld zal zijn.

Ik heb verdomme gewoon geen zin.

Maar hij vroeg me een aantal weken terug of ik hem nog wel aantrekkelijk vond en of ik van hem houd.

Wat een domme vraag dacht ik, natuurlijk houd ik van je. Niet lang hierna ging ik erover nadenken, want ik schrok eigenlijk wel. Ik had inderdaad in de afgelopen maanden vrij weinig oog voor hem. De situatie waarin we zitten, die beschreven staat in mijn andere blog. Het nieuwe ouderschap en nou ja. Alles wat ik hierboven beschreven heb tonen misschien aan dat ik hem wat verwaarloosd heb. Ik kwam erachter dat we sinds de geboorte van onze dochter niet samen weg zijn geweest. Niet. één. Keer.

Het kan toch niet zijn dat al bovengenoemde redenen betekenen dat hij het allemaal maar uit zoekt. Naast mama, ben ik ook nog vrouw van!

We moeten weer wat vaker Ivar en Amber zijn. En in elkaar investeren. Je auto stuur je ook naar de APK toch? Grondig onderhoud, klein of grote beurt. Mijn oma zei ooit tegen me dat een huwelijk werken is. Het komt niet aanvliegen. En daar moeten we samen ons best voor doen. Zodra Marley en eventuele volgende kinderen hun vleugels uitslaan blijven wij samen hopelijk achter. Grijs en voldaan.

Na een goed gesprek, of een aantal, Rome is namelijk niet in één dag gebouwd. Dat we echt beter moeten communiceren. Hij zal wat vaker uit zichzelf zich over Marley ontfermen zodat ik tijd voor mezelf heb en ik zal wat meer aandacht besteden aan hem.

Zo kwamen we tot de conclusie. Er komt een date night. Ik mag nog steeds wel eens vroeg naar bed, maar die serie? Die kunnen we ook een keer samen op de bank kijken. Gewoon hij en ik.

Zodra we weer ons eigen huis hebben zal dit ook rust geven en hopelijk hebben we dan de mogelijkheid dat we elke maand even weg kunnen. En komt er een oppas.

En mijn onzekerheden? Hij zegt dat hij me altijd mooi vind. Als hij me mooi vind als ik met mijn vogelnest en morning breath er goed uit zie. Dan heb ik toch echt een goeie hoor.