3 jaar geleden
Maar geen papa kunnen zijn voor "onze" dochter...
Ooit komt het moment dat ik het moet uitleggen...
Ik open mijn telefoon & mijn maag draait totaal om... Ik voel mijn ogen vochtig worden, ik word misselijk en weet niet of ik wil schreeuwen, slaan of moet overgeven.En dan.. Huil ik al.. Ik zit naast mijn dochter terwijl ze niks doorheeft. Ik probeer me nog in te houden. Juist omdat ik naar haar kijk word ik zo intens verdrietig.. Ze ziet het.. Totaal niet wat ik wil maar tranen horen bij het leven.. En dan vraagt ze waarom.. Waarom huilen mama... Om oma chocomelk?.... Gelukkig heeft ze totaal geen besef waar ik echt om huil..Ik lach om haar en dan lacht zij. Het komt wel goed zegt ze.. Het gaat vanzelf over mama... Mijn meisje toch. Bijna 3 jaar. Er komt een moment in je leven dat ik je pijn moet doen door te zeggen waarom ik echt huil. Dat ik je uit moet gaan leggen dat je papa niet je biologische papa is.. Terwijl jij dat misschien dan al 12 jaar lang denkt.. Niet beter weet. Gelukkig maar.. En hoe moet je die tijd dan inhalen, wat wil je dan en wie zal je als jouw papa zien.Mijn maag draait weer om.. Ik kan niet stoppen met huilen. Uit angst dat ik dit nooit helemaal een plekje kan geven. Zal dit dan nog elke dag minimaal 1 x in mijn hoofd rond spoken. Ik voel zoveel onrust in mijn lijf. Dus hij kan wel een liefdevolle oom zijn of ooit zelf vader maar niet voor mijn kindje?!... Wat zal hem ooit wakker schudden? Niet dat kindje in zijn armen... En.. Waarom.. Wat is daar toch gebeurd die ene dag eind Januari 2018.. Hoezo koos hij ervoor om weg te gaan en weg te blijven. Na ruim 4,5 jaar mijn valse hoop te geven.. Iedereen vertelde hij over onze kinderwens.. Wat is dit voor nachtmerrie.. Waarom is mij dit overkomen... En hoe ga ik dit eindelijk een plekje geven.. Ik voel juist daarom die paniek.. Wat als dat helemaal niet kan. Wat als dat nooit gebeurt.. Voel ik me dan altijd zo.. Ik heb mijn gezinnetje. Wij met zn 3tjes zijn een mega goed team. Liefdevol en Madée komt niks te kort. Zij zal niks hebben gemerkt en merken, zij is mijn leven maar toch.. Voel ik die pijn nog altijd..
Anoniem
Ik lees je verhaal en ziet je gezin groeien, ik wil alleen zeggen dat ik trots op je bent hoe je alles gedaan hebt. Met Maddy komt het goed, met zo'n lieve moeder, oma bonus papa en broertje. 🥰❤️😘🙏
diva77
Hier het zelfde . Na 2.5 jaar hadde we opeens geen relatie gehad maar toen was ik zwanger. Hy wilde dat ik het weghaalde je raad het al de relatie was over . Veel ruzies gehad over dat rogan er is. Maar hy was er zelf bij Mijn zoon is nu 5 jaar en zijn papa mijn vriend al 5.5 jaar .hy weet niet beter er komt idd een dag dat hy zal vragen op wie hij lijkt of waarom jjuist er niet op lijkt .Maar ik zie het als adoptie' evengoed de papa. En de donor' die loopt ergens helemaal achteraan want hy is geen pappa zal die ook nooit worden hy koos ervoor om weg te gaan .PUNT! Het is wel jammer dat je er verdriet door hebt miss helpt dit bericht je wel begrijpen dat het NIETjou schuld is en ik snap dat je verdrietig word denk ik omda lt jeje niet kan voorstellen dat zo lief kind dat jou kind geen biopappa heeft. Maar de ECHtE pappa is je huidige vriend/man... die zorgt en houdt van jou kind alsof het ze eigen is.
Angelinaaaa
Als ik het goed lees zag ze de vader van madee met een baby waarvan hij oom is
dandra
Als ik het mag zeggen en spreek uit ervaring, maar wacht niet tot je dochter 12 is of ouder, er zijn altijd mensen die zich kunnen verspreken daarom hebben we het mijn zoon al verteld toen hij 4was. En het was een heel natuurlijk proces verder