Maak kennis met mijn kindjes

Bijna 8 jaar geleden kwam jij in mijn leven en maakte je mij voor de tweede keer moeder. Hoe makkelijk de zwangerschap van onze dochter was geweest des te zwaarder ervaarde ik deze. Mijn lichaam had het zwaar en ik kampte al snel met bekken instabiliteit. Waardoor ik al vrij snel thuis kwam te zitten. En wat vond ik dat vervelend maar ik kon gewoon niet anders. Voor de rest was mijn ijzer gehalte echte veel te laag en daar voelde ik me onwijs beroerd van hij was op den duur zo laag dat ik een ijzerinfuus heb gekregen in het ziekenhuis. Daar knapte ik gelukkig wel iets van op ondanks dat het ijzergehalte nog steeds aan de lage kan was.

Na een zwangerschap van 36 weken begonnen de weeën(vroeg in de ochtend). En dacht daar gaan we weer. Er werd altijd gezegd in mijn omgeving een tweede bevalling gaat sneller. Nou niet in mijn geval. Door mijn bekken instabiliteit kon ik de weeën alleen liggend op mijn linkerzijde opvangen. Hierdoor draaide hij verkeerd in mijn bekken en kwam hij uiteindelijk als sterrenkijker ter wereld na een zwangerschap van 36,1 weken.

Het leek in de begin periode goed met hem te gaan tot dat meneer alleen maar bleef huilen in de nacht en ik het niet trok, want overdag was onze dochter wakker en kon ik ook niet even bij slapen. Achteraf bleek er een zenuw in zijn nek klem te hebben gezeten waarschijnlijk door de bevalling. Hierna werd het zo’n vrolijk mannetje en ging het snel voorspoedig. Maar vanaf een jaar of 2,5 begonnen we echt te merken dat hij achter begon te lopen in zijn ontwikkeling en zijn we voor ons gevoel bijna 3 jaar in gevecht geweest met peuterspeelzaal en basisschool om hem op de plek te krijgen waar hij past. ( hij keek als baby altijd al dwars door je heen en maakte hij niet dat echte contact kunnen wij achteraf zeggen en klopte het daar al niet helemaal) nu zit hij bijna 3 jaar op speciaal onderwijs en heb ik onwijs gelukkig kind. Die het goed doet en niet meer het idee heeft dat hij altijd op zijn tenen moet lopen om mee te kunnen met zijn vriendjes. En dat heeft zo zijn uitwerkingen thuis, want zijn woede aanvallen zijn verdwenen, hij praat veel meer en duidelijker. Wat wil je nog meer als moeder.

Volgende keer vertel ik over ons grote verlies wat wij als gezin hebben meegemaakt.