Logeeradres

Een kind met autisme en alles wat daarbij komt kijken is met tijden best zwaar. Vooral zo met de feestdagen en vakantie. Weg routine, weg houvast, weg veilige wereld. Voor ons als ouders is het altijd een hele uitdaging en het is dan ook regelmatig zo dat we savonds onderuit zakken op de bank. Huispak aan, tv aan, kaarsje aan, gedachtes uit. Volledig uitgeblust. 

Omdat Milan een behoorlijke diagnose heeft, waar een best wel pittige gebruiksaanwijzing bij zit, hadden we in een eerder MDO (multi disciplinair overleg) aangegeven dat het ons wel fijn leek, vooral voor onze andere zoon Daan, om zo af en toe onze handen vrij te hebben en wat meer aandacht aan onszelf en Daan te besteden. Hier werd toen vanuit de mevrouw vanuit de gemeente (die beslist over welke subsidies etc. er voor ons kind ingezet kunnen worden) nogal terughoudend op gereageerd. Er werd een paar keer een moeilijk gezicht getrokken en daardoor had ik het vermoeden dat het allemaal nog wel eens moeilijk kon zijn, wat we wilden. We hadden dit dus eigenlijk ook alweer los gelaten, het kon vast niet. 

Nu hadden we gisteren weer een MDO.... De voortgang van Milan werd besproken en we hebben de zorgen vanuit ons gezien geuit. Milan doet het goed in de setting waarin die nu zit. De korte lijnen en de duidelijke structuur geven houvast en hij leert zowaar, al is het met kleine stappen. 

Toen kwam zijn ib-er (individueel begeleider) aan het woord, zij vertelde dat er een plek vrij is op de..... Groep, per direct, voor zowel groepssetting als één op één, voor alleen een zaterdag maar het kan ook van vrijdag tot zondag. Ok.... Die komt even binnen... Natuurlijk hadden we dit zelf ter sprake gebracht en ja het zou in theorie wel fijn zijn, maar nu wordt die echt. Willen we dit en hoe, wanneer, welke dagen, hoe vind Milan dit.... Vaal ik nu als moeder? 

Allemaal vragen in mijn hoofd, een gevecht tussen gevoel en verstand...