Lieve Edinn

Ik wil er voor je zijn, dag en nacht. Wanneer je valt en wanneer je opstaat. Wanneer je enorm trots op jezelf bent als je weer heerlijk hebt staan zingen. Wanneer je weer nieuwe dingen leert, keer op keer. Ik wil er voor je zijn als je verdriet hebt. Als je mij mist. En dat, lief meisje, doet mij pijn. Want ik ben er niet altijd. 

Jij bent mijn geluk. Mijn zonnestraaltje en mijn kleine kopie. Ik herken mijzelf in jou. Onze koppigheid, vastberadenheid en onze klunzigheid. Ik wil met jou mee lopen, lopen tot je mijn hand niet meer nodig hebt. Ik wil dat je zelf ontdekt wanneer je mij kan loslaten. En dat, lief meisje, doet mij pijn. Want jij kiest niet. Jij moet al. 

Ik wil er voor je zijn, in goede en slechte tijden. Ik wil je opvangen, dragen, behoeden. Ik wil je zien schaterlachen, groeien en leren. Zonder jou was ik, ik niet. Zonder jou was er geen mama. Zonder jou was ik niet de beste versie van mijzelf. Want dat is wat jij mij laat zijn. Jij groeit mij, jij leert mij en jij geeft mij kracht. En dat, lief meisje, doet mij pijn. Want jij ziet niet hoe enorm ik mijn best doe. Niet omdat je het niet wil zien, maar omdat ik het niet laat zien. Omdat ik denk dat dit het beste is voor jou.

Elke dag, lief meisje, heb ik een gevecht. Een gevecht met mijzelf, of ik wel het goede doe. Of ik er niet te weinig ben. Of jij niet gaat groeien zonder mij. Het doet mij pijn. 

Maar weet je, lief meisje. Ik ben er. Altijd. Ik hou je hand vast. Jouw lieve kleine handje. En ik ben er als je me nodig hebt. Misschien zie je me niet altijd, maar ik ben er. Mijn hand in de jouwe. Mijn liefde in jouw hart. Mijn armen om jou heen. 

Ik ben er. Altijd. 

Liefs,

Mama