Kwetsbaar (maatje).

Het is al even geleden dat ik wat heb gepost, iets met een heel druk leven de laatste weken van school en ziek zijn, operaties en al die dingen meer... maar vandaag werd ik getriggerd, het raakte me. Ik las het ergens, als je jezelf een 10 kan geven is het een goeie keuze.

Het is een prachtige zin, het is waarheid als je het voor elkaar krijgt,

maar het triggerde mij, het triggerde mijn angsten, mijn gevoelens mijn gedachten.

Tuurlijk zijn er dagen waarop ik lekker in mijn vel zit, maar ook dagen dat ik dat niet zit, meer niet dan wel. Maar niemand die het ziet, ik kan het verbloemen en dat is goed (of juist niet),het is maar net hoe je het wilt zien, hoe je het noemt.Jaren lang ben ik gepest, tot op het bot toe, tranen met tuiten niet naar school willen, huilend van school weglopen, gillen schreeuwen, thuis was mijn veilig haven, veilig bij papa en mama  zei veroordeelden me niet.  Als kind had ik altijd al een maatje meer, en was ik altijd dat dikke kind. Met gym, was ik altijd de laatste die gekozen werd, of altijd de reserve speler.      Ik was het meisje, dat niet van zich af beet, ik was een allemansvriend en deed zelfs een vlieg nog geen kwaad.  Je kon (kan) veel bij me voor elkaar krijgen, en nog. Iets met; aard van het beestje, t is er ingeslopen.

Dat maatje meer.  Dat maatje maakt me kwetsbaar, soms te kwetsbaar. Jarenlang ben ik er al tegen aan het vechten, jarenlang hoor ik dezelfde woorden, jarenlang doe ik mijn best.  Afvallen, het lukt niet, op een of andere manier gaat er nooit meer af dan een kilo of 5... Joh, San maak je er niet druk om, 5 kilo is al netjes. laat de suikers liggen, geen koolhydraten, geen gluten, geen/weinig calorieën mee, eet gezond (je moest is weten elke dag!).  

ik heb eigenlijk alles al wel geprobeerd, mijn bloed is getest alles...  maar afvallen...  ik kan mezelf geen 10 geven, nooit, ik kom niet zover ik ben al blij als ik inde spiegel kijken mijn make-up en haar zitten prima en ik mezelf een 5je kan geven, ach dat 5je is kwetsbaar klein en fragiel maar het is een voldoende toch?  De gedachten stromen weer, waarom geen 10, waarom ben ik niet blij,  waarom ben ik ongelukkig (met mezelf!, mijn gezin is prachtig!), waarom ik, waarom die vetjes hier, vetjes daar, waarom word ik niet geaccepteerd,

Waarom mag ik niet zijn wie ik ben... uhu mijn eigenvooroordelen over mezelf..  vooroordelen OVER Mezelf! zo gaat een hersenspinsel in mijn hoofd.. al jarenlang.

Een maatje zei ooit; je bent prachtig, mijn man zegt schat je bent prachtig, je bent mooi, je hebt 3 kinderen gebaard. Laat mij maar lekker in met mijn 5je hand in hand lopen, laat mij maar lekker in het zand zitten, laat mij maar fietsen en lopen, rennen in huis met de kids, achter de kids aan.. ik kom er wel... 

En ergens weet ik dat ook.. maar toch..  

Dat maatje, het maakte me kwetsbaar.kwetsbaar maakte het me. En jij kan jij jezelf een 10 geven?