Jolijne's verhaal - deel 8

Met een stilte onder de volwassenen eet iedereen zijn soep op. Blikken gaan over en weer en het voelt ongemakkelijk. Ik kan wel janken maar probeer voor Amber de feeststemming erin te houden. Ik vang de blikken van Stefan op. Ze gaan van boos naar verdriet en ik bespeur nog meer emoties in enkel zijn ogen. Mijn reactie daar op? Ik heb mijn pokerface opgezet. Tijdens het afruimen en afwassen komt mijn moeder naast mij staan en pakt een theedoek. 'Jolijne, wat is er gebeurd?' Fluistert ze. 'Stefan stond met Lynn in de kelder te smoezen. Sylvia hoorde het en kwam mij halen. Toen ik daar kwam hoorde ik Lynn zeggen dat ze er niet weer aan kunnen beginnen.' 'Waar kunnen ze niet weer aan beginnen?' Ik kijk opzij naar mijn moeder en trekt een van mijn schouders op. 'Hij had het over een fles wijn open maken, zegt hij.' Ik kijk of ik iets van mijn moeder haar gezicht af kan lezen maar zij staart naar het glas in haar handen. 'Besef je je dat het net zo goed kan gaan over werk?' 'Dat doe je toch op je werk en niet in de kelder van je huis op de verjaardag van je dochter? Ik denk...' Als ik mijn vermoeden uit wil spreken springen de tranen in mijn ogen omdat ik zoveel van hem hou. 'Ik denk dat ze een affaire hebben of gehad hebben.' Even legt mijn moeder haar hand op mijn schouder. Ik hoor haar zuchten en ze kijkt naar de woonkamer waar Stefan zich bevindt. Stefan zit als een zak aardappelen op de bank met een biertje in zijn handen, bedroefd kijkend naar ons. 'Jolijne, mag ik voorstellen om Amber mee te nemen om te logeren? Dan kunnen jullie met elkaar in gesprek gaan en mocht het dan nodig zijn, dan ben je welkom.' Een rilling gaat over mijn lijf. De gedachte dat de mogelijkheid bestaat dat ik bij Stefan weg ga maakt mij misselijk. 'Oké.'

Zoals gewoonlijk loop ik met mijn moeder mee naar buiten om afscheid te nemen. Dit keer gaat Amber ook met haar mee, zij mag logeren zodat papa en mama op kunnen ruimen. Dat zeggen we. 'Succes lieverd, ga er open in.' Zegt mijn moeder vlak voordat ze de autodeur dicht trekt. Ik zwaai totdat ze de hoek om zijn en laat dan mijn armen zakken tot ze slap naast mijn lijf hangen. Het lood zakt in mijn schoenen want ik begin te twijfelen. Aan de ene kant ben ik ervan overtuigd dat er iets speelt tussen Stefan en Lynn, dat ze een affaire hebben. Aan de andere kant wil en kan ik het niet geloven, mijn Stefan met een affaire. Het leek altijd onmogelijk. Voordat ik binnen ben staan de tranen alweer in mijn ogen en in mijn gedachten heb ik al meerdere versies van hoe te beginnen aan dit gesprek. Stefan zit aan de tafel, zijn telefoon voor zich en hij volgt mij met zijn ogen. Ik ga tegenover hem zitten en sluit kort mijn ogen om moed te verzamelen. Nog voordat ik dat gevonden heb neemt hij het voortouw.

'Ik vind dit onzin.' Ik hoor een koppigheid in zijn stem die ik herken. 'Vind je het onzin dat we praten of dat...' 'Dat je het nodig vind om te luistervinken en vervolgens je conclusies te trekken.' Hij schuift zijn telefoon naar mij toe en met een verwarde blik kijk ik hem aan. 'Kijk dan, ze zeggen dat als er geheimen zijn in een relatie dat je die vind in de telefoon van je partner.' Stefan is slim en wilt mij voor zijn door dit aan te bieden. 'Ik hoef je telefoon niet te zien, wie zegt dat er niets gewist is en bovendien wil ik het gewoon uit jouw mond horen.' Ik zie hoe zijn kaken zich aanspannen en hij pakt zijn telefoon terug en gaat staan. 'Wat wil je horen? Wat gaat er om in jouw hoofd Jo?' Zegt hij met verheven stem. 'Ik denk dat jij en Lynn een affaire hebben.' Als ik dit uitgesproken heb verwacht ik een uitbarsting, geen uitbarsting van gelach zoals Stefan laat horen. 'Hoe kom je daar in hemelsnaam bij?' 'Je bent zo teruggetrokken, ik besprak dit met Sylvia en die vertelde over een bekende die dit meegemaakt heeft en haar man ging vreemd. Daarna vertelde Esmeralda dat ze een paar keer gezien had dat jij thuis kwam na mijn vertrek om een sporttas te pakken, die ik vanmorgen in Amber haar kast vond. En dan nog dat gesprek met Lynn, in de kelder over het ergens wel of niet meer aan beginnen. Een en een is twee Stefan.' Stefan begint in grote passen te ijsberen. 'En je hebt nooit gedacht, goh laat ik Stefan er eens naar vragen? Heb je er nooit aan gedacht om uit te gaan van feiten in plaats van roddels?' Met zijn armen open en een kwade blik staat hij naast me en ik begin heel hard te twijfelen waardoor ik niet goed weet wat ik moet zeggen. 'Heb jíj er nooit aan gedacht om open kaart te spelen met je bloedeigen vrouw?' Stefan spant z'n kaken weer aan en slaat met zijn vuist op de tafel en begint te schreeuwen. 'Heb jij er verdomme nooit aan gedacht dat het om werk gaat? Dat je met die waanzinnige actie van vanmiddag een hele hoop schaad in de relatie van Lynn en Dave? Denk je dat hun nu gezellig op de bank zitten te knuffelen? Zij gaan al in therapie!' Huilend schreeuw ik terug. 'Misschien moeten wij dat ook doen Stefan! Jij bent degene die veranderd is en iets verbergt voor MIJ!' Zonder hem aan te kijken en een reactie af te wachten sta ik op en loop naar boven. Stefan achtervolgt mij en roept dat ik normaal moet doen en spoken zie. Ik loop naar Amber haar kamer en pak de sporttas die ik meeneem naar onze kamer en vul met kleding. 'Wat ga je doen? Je gaat toch niet weg door je doldwaze gedachten die niet kloppen?' 'Ik en mijn doldwaze gedachten én jouw geliefde sporttas gaan weg totdat jij bereid ben om eerlijk te zijn.' 'Ik ben eerlijk!' 'Nee Stefan, ik ben niet gek.' Met de tas vol kleding loop ik linea recta door naar de badkamer voor de laatste spullen. Met een klap laat ik de voordeur dicht gaan en stap ik in de auto. Naar mijn moeder.