Je werk verliezen in de zwangerschap

Als ik mijn verhaal vertel aan mensen dan is de eerste reactie eigenlijk altijd:"Dat dit in Nederland gewoon nog gebeurd he! Belachelijk!". Ik heb ook lang nagedacht of ik dit eigenlijk wel in een blog wilde zetten. Het is namelijk een erg heftige en kwetsbare gebeurtenis geweest. De reden waarom ik er nu wel iets over wil zeggen is dat ik hoop dat ik er toch iemand mee kan helpen. Want ik geloof namelijk niet dat ik de enige ben die dit ooit is overkomen. 

Ik wist het eigenlijk al toen ik die 2 streepjes op de zwangerschapstest zag: Shit.. Wat gaat dit voor gevolgen hebben op mijn werk?!. Ik zat net een half jaar in mijn nieuwe 2de jaarcontract. Belachelijk dat ik dit heb gedacht. Ik heb me dit meerdere keren verweten dat dit meteen door mijn hoofd schoot. Maar het gevoel zat toch goed helaas.. Rond de 18 weken in de zwangerschap kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd werd. Gewoon zonder pardon, enig medeleven of genre werd mij medegedeeld dat het klaar was voor mij. Dit kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel. Nog nooit had ik een verkeerde beoordeling gehad, ik ben nog nooit bijgestuurd en ik heb nooit signalen mogen ontvangen dat ik blijkbaar dus iets niet goed deed. Tot op de dag van vandaag heb ik ook nooit een reden van uitdiensttreding mogen ontvangen. Dit is namelijk niet verplicht om te vermelden als werkgever. Na het nieuws heb ik buiten op een bankje huilend mijn vriend opgebeld. Ik was helemaal van slag. Ik kan je vertellen, als je in je zwangerschap vol hormonen en onzekerheden je doodleuk verteld wordt dat je plaats mag maken zonder enige reden, dat echt heel veel met je doet. Nog niet te spreken over de onzekerheid die het met zich meebrengt op financieel gebied in en na de zwangerschap.

Ik werkte in een zorginstelling. Vol hiërarchie en midden in de chaos. Op de afdeling heerste een giftige werksfeer. Deze onveilige werksfeer in combinatie met mijn zwangerschap zijn mij uiteindelijk fataal geworden. In de zorg gaan ze wel goed met hun personeel om zou je denken.. Niet dus. Machtsmisbruik en bedreigingen. Allemaal is het voorbij gekomen. Daarbij, een zwangere vrouw konden ze gewoon even niet gebruiken in die functie. Dus ik was een erg makkelijk doelwit. Door de staat waarin ik verkeerde konden ze het heel makkelijk omdraaien en mij aanpraten dat het toch echt aan mij lag. Er is regelmatig tegen me gezegd: Je zit nu zo vol hormonen en daardoor reageer je nu zo anders. Een gesprek aangaan dat is nu echt niet nodig. Ik ben zo op mijn strepen moeten gaan staan om mezelf te redden in de situatie en onveilige werksfeer dat het resultaat was dat ik met 25 weken noodgedwongen uitviel van de stress. Ik moest voor mezelf en mijn babytje kiezen. De klachten die ik daarvan ervaarde in combinatie met de zwangerschap waren zo ontzettend heftig dat ik alleen maar bezig was met overleven. 

Na de bevalling kwam er nog een schepje bovenop. Er bleek gesjoemeld te zijn met datums van ziekmelding. Daardoor had ik nergens recht op. De werkgever had geen verplichtingen meer naar mij en op bepaalde uitkeringen of nazorg had ik geen recht. Angst en stress voerde de boventoon en mentaal zat ik behoorlijk aan de grond. Mijn zelfvertrouwen was zo laag op het gebied van werk dat ik er gewoon niet van sliep. Dit is ook nog maar het tipje van de sluier van wat er allemaal gebeurd is. Ik heb voor mezelf besloten dat ik bepaalde delen van het verhaal voor mezelf houd. Een beerput opentrekken heeft voor mij geen zin. Ik heb mijn verhaal gedaan bij vertrouwenspersonen en mensen die enig invloed uit kunnen oefenen en daar wil ik het voor nu bij laten. 

Voor mij staat het gezin en het herstel hiervan op 1. Gelukkig heb ik de mogelijkheid gekregen om dit te kunnen verwerken met behulp van een professional. Ik grijp dit nu dus ook aan als nieuwe kans. Mijn gezin stond al op 1, maar nu op 1. met een dikke punt erachter. Ik ben geen slachtoffer. Ik heb hier juist van geleerd en dit ga ik meenemen in de volgende stappen die ik zet op werk gebied. Ik ben gezegend met 2 gezonde kinderen en ik wil genieten van alles samen! En die leuke nieuwe baan? Die komt wel! Daar ga ik hard voor werken! Want na dit alles heb ik de energie en inspiratie gevonden om te starten met een eigen bedrijf. En wat de toekomst daarin brengt? Ik zie het wel! Zolang ik en mijn gezin er maar goed op gaan!