IUI en de buikpijn die ik erbij kreeg

In Januari 2020 krijgen we dan eindelijk de uitnodiging van de fertiliteitskliniek, een hele lijst met vragen moeten we invullen. Ook staat er voor ons een intakegesprek ingepland. Maar dan bereikt corona ook ons land. Onze intake word een tijdje opgeschoven, maar uiteindelijk kan het toch gaan gebeuren. Onze intake gaat plaatsvinden via de telefoon.

Het is al raar om je seksleven zomaar met een wildvreemde te bespreken maar geloof me, via de telefoon is dit nog veel gekker! Maar hej, we klagen niet. Wij zijn al dankbaar en blij dat er überhaupt iets gebeurd in deze vreemde tijd! Uiteindelijk duurt het nog een half jaar voor we Uiteindelijk kunnen gaan beginnen met het IUI traject, eigenlijk ziet alles er goed uit en heeft niemand echt een idee waardoor we nog niet zwanger zijn.

Dit maakt het moeilijk, maar geeft ook heel veel hoop.

Ik mag starten met de hormonen, gewoon in tablet vorm. Dit gaat buiten de opvliegers na best goed. Dus voel goede hoop naar de eerste inseminatie.

De avond na de inseminatie voel ik me niet lekker, ik heb enorme krampen in mijn buik. Wat. Een. Pijn! Maar goed er is verteld dat je buikpijn kunt krijgen van de eventuele lucht die is meegekomen. De eerste poging is helaas mis..

Ook poging 2, 3, 4 en 5 lukken helaas niet.  En elke keer na de inseminatie blijf ik dezelfde enorme buikpijn houden, 1x is het zo erg dat ik zelf naar de huisartsen post ga, het is echt niet te doen. Maar er word niks bijzonders gevonden waardoor ik deze pijn elke keer heb. Ik begin echt de moed te verliezen. Ik word geen leuker mens van die hormonen die ik na poging 2 ben gaan spuiten. Ik verander van vrolijk naar heks en naar emotioneel in een tijd van 2 minuten. Ik vind de maanden verschrikkelijk. Elke dag van de maand die je ermee bezig bent. Van ongesteld worden en medicatie nemen naar de eisprong en de bijbehorende echo's elke keer. Dan weer 2 weken wachten tot je mag testen en elke keer weer die teleurstelling. Ik weet dat dit klagend klinkt, en misschien is het dat ook wel. Er zijn echt vrouwen en stellen die het veel erger hebben dan wij!! Maar wat voel ik me k#t soms. Onze relatie word er niet beter van en na de zoveelste teleurstelling geef ik Lenn ook aan om even een pauze van het hele traject.. het is dan april 2021