Inpakken, opslaan en tornados.

Tassen inpakken, spullen opslaan het begint bijna routine te worden. Dit weekeind moesten we het vakantiehuisje uit omdat het verhuurd was. Dit wisten we vantevoren vandaar dat we eigenlijk pas 16 december erin wilden. Dan zou ons in ieder geval twee keer verhuizen bespaard zijn gebleven. Maar helaas dacht voor vijf weken geleden onze caravan daar anders over toen ook nog eens een koppelstuk van de waterleidingen sprong. En we dus niet alleen wakker werden als ijsklontjes maar ook nog eens geen water meer hadden. Dat was de beruchtte druppel of beter gezegd de ontbrekende druppel wat maakte dat we er tijdelijk weg gingen. 

Op dit moment bivakkeren we bij mijn vader en zijn vriendin. Daar hebben we eind vorig jaar begin dit jaar ook al een aantal weken gewoond toen we moesten wachten op de sleutel van ons nieuwe huis. Je kunt eigenlijk wel zeggen dat we net als onkruid telkens weer terug komen maar nu hopelijk voor het laatst bij mijn pap en zijn vriendin. Het grote verschil is wel dat ik toen hoog zwanger rondwaggelde en er maar twee boeven rond rende in plaats van drie. Nou zul je denken die kleine is pas 10 maanden hoe aanwezig kan ze zijn. Nou geloof mij een tornado is er soms niets bij. Op de momenten dat ik wil zeggen tegen mijn twee oudsten hou eens op met dat gillen, blijkt het vaak ons kato te zijn die het harst van allemaal gilt. 

Dus niet alleen ons huishouden word op de kop gezet maar ook dat van mijn pap en zijn vriendin. Nu is het bij mij wel zo dat als er veel gaande is ik opruim woede krijg. En laat dat gisteren ook het geval zijn. Het begon dus met een keukenlade en voor ik het wist glimde de complete keuken. Mijn stiefmam voelde gelukkig niet de aandrang om mij te stoppen en benadrukte alleen maar dat ik over vier weken weer van harte welkom was om dit nog een keer te doen. Dus in plaats van dat ik drie kleine tornados om mij heen had rennen was ik op dat moment zelf de grootste tornado die hoopte door schoon te maken rust te krijgen in haar hoofd. 

En heel even lukte dat ook. Had de ziel rust toen ik een schone keuken zag. Maar zodra ik de trap opliep en daar een bende met tassen zag staan waar de spullen uitpuilde zakte de moed mij in de schoenen. Wat een spullen kan een mens/gezin verzamelen. En laten we eerlijk zijn als we dood gaan eindigen we alleen met wat kleren aan in de kist. Althans ik heb nog nooit iemand gehoord die op het laatst zei: "o, ja en vergeet niet mijn kleding, fotoalbums, boeken enz. mee te nemen in mijn kist want stel dat ik mij daarboven ga vervelen dan heb ik nog altijd mijn favoriete spullen bij mij".

Kortom de score op dit moment is 6 verhuizingen in een jaar tijd. Spullen in de opslag, bij pap en annelies en de opslag van het vakantiepark. Maar nog steeds een werkend toilet, geen zwarte schimmel of vocht en waterleidingen die het doen. De financiele toestand is nog wachtende op de bank. Ze hebben nog geen ja of nee gezegd tegen een bouwdepot dus we gaan ervanuit dat, dat positief is. Alles bij elkaar genomen staan we er niet slecht voor.  Dus 2020 maak je borst maar nat want here we come.