Snap
  • Mama
  • beperking
  • zorgenkindje
  • trotsemama
  • cerebraleparese
  • Levenmetcp

Ik zie het wel...

Leven met CP (deel 3)

Waar Josefine zich met gemak aanpast aan de hulpmiddelen die zij nodig heeft, slik ik als moeder de pijn van het verdriet weg. Het verdriet die zij niet altijd heeft, want haar gevoelens reiken nog niet zo ver.

Ze loopt anders, soms struikelt ze over haar eigen voetjes. Vaak staat ze op alsof er niks aan de hand is en loopt ze vrolijk verder, ze is het gewend… Dan slik ik de pijn weg die het mij wél doet. Een kind hoort daar niet aan gewend te zijn, maar mijn kindje kan geen moeder gebruiken die hier verdrietig om is. Ze heeft een moeder nodig die sterk is, die laat zien dat het goed is zoals zij is, die van haar houdt ondanks alle aanpassingen, die zich niet aanstelt omdat Cerebrale Parese verschillende classificaties heeft en Josefine waarschijnlijk een lichte vorm heeft… Mijn kind verdient het beste van het beste en soms nog een tikkeltje extra omdat ze al zoveel moet inleveren.

Mijn kind heeft niet alleen een aangepast slaapritueel, niet alleen een aangepast looppatroon, maar nu ook een aangepaste peutergroep. Dat laatste vond ik ontzettend lastig in combinatie met de andere scholen in ons gezin, maar ook omdat ik haar nu moet gaan loslaten. De andere aanpassingen zijn materieel. Zo heeft ze tijdens het slapen een spreidbroekje aan en als ze wakker is spalken om. Al die dingen die bij haar met een omweg zullen moeten gaan, brengen veel gevoelens met zich mee…

Ik zie mensen naar haar staren, ik zie mensen die hun eigen kind extra voorzichtig laten spelen in de buurt van Josefine, ik zie mensen verward hun hoofd weer omdraaien wanneer hun ogen op de spalken vallen. Ik zie het en ik voel me als een leeuwin die haar welpje moet beschermen. 

Sinds haar nieuwe spalken is haar beperking ineens zichtbaar geworden voor de buitenwereld en hoewel ze ook gerust onder haar broekje kunnen, wil ik haar juist meegeven dat ze ze met trots mag dragen! Dat ze het niet hoeft te verbergen, dit is wie zij is en ze horen bij haar. Gelukkig is ze nog maar klein en is zij zich nog helemaal niet bewust van andermans oordeel.

Maar ik, als haar moeder, ben dat wel.

1 jaar geleden

Kijk eens voor reflexintegratie bij Just Reflex 😉 Zij werkt veel met kinderen met CP!