1 jaar geleden
Ik mis mijn kind
Stop met het verheerlijken van een paar dagen zonder kind
Als ik ziek ben, hoef je me niet te troosten met de woorden dat het wel 'even lekker is dat ik hem niet heb'. Dat is namelijk niet lekker. Het is praktischer, dat klopt. Maar lekker of fijn is het niet. Want als je je ziek bent voel je je niet lekker. Het gevoel van je kind niet bij je hebben voelt ook niet lekker. Dubbel niet lekker. Dus hou die goed bedoelde woorden voor je. Het laat me zien hoeveel onbegrip er is.
Ik mis mijn kind als hij er niet is. Ik mis hem vaak ook als hij er wel is. Ik mis hem. Mijn hart mist hem. Ik doe het niet bewust, ik zit niet in een hoekje te denken hoe erg ik hem mis. Het is er gewoon, altijd. Als hij bij mij is ben ik bewust en onbewust bezig met de tijd. Straks is hij weer weg, hoe lang hebben we nog?
Het is nooit 'lekker' of 'fijn' dat hij er niet is.
En nu ben ik boos en uit ik mijn frustratie hierover. Meestal snap ik het wel.. reageer ik met begrip. Want natuurlijk, als hij er niet is kan ik uitslapen, kan ik zonder oppas te regelen iets voor mezelf doen, kan ik mijn gang gaan. En je hoort me niet zeggen dat dat me niks waard is. Maar het weegt nooit op tegen het missen. Ik zou deze voordelen zonder enige twijfel inleveren, als het missen hierdoor over zou zijn.
Ik geloof de mensen die zeggen dat ze dankbaar zijn voor het gevoel van iemand missen, het laat je voelen dat je om diegene geeft. Het is waar. Ik geloof ook dat er een verschil is tussen tijdelijk missen en structureel missen. Voor structureel missen geldt dit niet.
Hou alsjeblieft op met het verheerlijken van een paar dagen zonder kind als je hier niet bewust voor kiest. Het is niet fijn, het beurt me niet op. Ik voel onbegrepen, onzeker en niet gesterkt.
Mijn gemis is er en dus mag het er ook zijn. Jij hoeft dat niet weg te nemen. Steun me.
