6 jaar geleden
Ik kan het niet meer...
En alles ging kapot....
Ik heb geen idee waar ik moet beginnen...
Ik ben moeder van 2 lieve kindjes en al heel wat jaren getrouwd met mijn lieve man.
Toch was daar ineens de dag dat alles veranderde...
Ik weet niet meer precies wanneer het gebeurde maar ik was moe was op, ik kon niet meer... kreeg lichamelijke klachten en kreeg na veel onderzoeken te horen dat ik een burn out had..
Mijn eerste reactie was nee dat kan niet, en ik geloofde niet in een “burn out”
Ik heb mij er lang tegen verzet maar uiteindelijk toch de geboden hulp geaccepteerd.Ik was zo moe en had zoveel pijn dat ik niet meer voor mezelf en mijn gezin kon zorgen....
Er kwam veel op mijn man neer en mijn familie die heel erg begripvol waren...althans de eerste weken.De lichamelijke klachten verdwenen na enkele weken/maanden dmv revalidatie therapie(psycholoog, fysio,ergotherapie)
Maar in die maanden raakte ik mezelf helemaal kwijt... had veel schuldgevoel,raakte vervreemd van mijn man en kinderen.Het duurde nu al zo lang en mijn “omgeving” vond dat het nu maar eens over moest zijn en ik zelf weer dingen moest oppakken.
Ik deed mijn uiterste best ondanks dat ik me nog steeds uitgeput voelde...Ging langzaam weer aan het werk en kreeg nog steeds hulp bij een psycholoog...
Daar kwam ik er achter dat er de afgelopen jaren heel veel op mijn schouders terecht is gekomen en ik in een huwelijk zit waar ik mezelf niet kan en mag zijn.Langzaam probeerde ik dingen te veranderen maar dat leverde thuis meer stress op.Het leek wel of ik steeds dieper in die put terecht kwam.
Volgens mensen in mijn omgeving moest ik mezelf er maar overheen zetten... het duurde al ruim een jaar en ik merkte dat ze het zat waren.Vooral mijn man... ik snap dat wel maar het lukt me niet om de draad weer op te pakken..
Elke dag weer voel ik die druk van een druk gezin,baan,onvrede van mensen om me heen en het gevoel van falen als vrouw en moeder wat ik elke dag weer ervaar....
Ik kan het niet meer.....
Anoniem
Een ding is mij heel goed bij gebleven (na 2 burn outs en dat voor mijn 31e.) Zorg goed voor jezelf. Pas dan kan je ook voor een ander zorgen. Burn out zie je niet aan de buitenkant. Mensen oordelen te snel.
Anoniem
Heel herkenbaar. Ik heb nog geen burn out maar het gevoel van niet meer kunnen ken ik maar al te goed. Zorg voor jezelf dat is het belangrijkste. Sterkte in de komende tijd.
Tessa Christine
Wat herkenbaar! Een jaar geleden had ik ook een burnout, dit duurde bij mij ongeveer een jaar. Het is voor je omgeving ook wel lastig, omdat ze niets aan je kunnen zien. Denk aan jezelf, als jij je goed voelt, kun je ook goed voor je gezin zorgen! Als je vragen hebt, stuur me dan rustig een bericht! Veel sterkte!
Jo-lijntje
Wat heftig. Heel veel sterkte... Blijf vechten voor jezelf!