Ik heb heimwee

Afgelopen weekend was ik een weekendje weg. Ik merkte vanaf dat ik de koffers ging inpakken al dat het er was: HEIMWEE

Eigenlijk best wel een taboe. Mensen denken dat vooral kinderen het hebben en doen er heel luchtig over. Maar zo luchtig is heimwee niet. Je kunt er zelfs mega ziek van zijn.

Ik zelf heb het ook. De ene keer heb ik er meer last van dan de andere keer. Iets waar ik me best wel voor schaam. Als iemand vraagt: ga je nog op vakantie? Dan vertel ik het liefste dat ik dat niet graag doe want ik ben het allerliefste thuis. Maar dat is niet wat iemand wilt horen.

Vaak zeggen ze ach het gaat wel weer over of je bent toch samen met je familie. Maar met wie of wat ik ook ben. Ik ben gewoon het allerliefste thuis. In mijn eigen bed. In mijn eigen omgeving.

Hoe verder ik van huis ben hoe erger het wordt. Hoofdpijn, op hol geslagen darmen, misselijkheid, mezelf stilletjes in slaap huilen, kortom echt niet lekker in mijn vel. Eigenlijk begint het al zodra ik mijn koffer ga inpakken. Tot het moment dat ik weer thuis kom. Een vreselijke knoop in mijn maag die je eigenlijk alleen kunt begrijpen als je er last van hebt.

Ik heb al meerdere keren gekeken waar het dan precies aan lag. Maar ik denk dat het eigenlijk gewoon iets is wat bij mij hoort. Of mijn moeder, man, kinderen, huisdier of wat dan ook mee is. Het gevoel is er altijd. Het gaat niet weg.

Het resulteert in discussies met mijn man. Hij gaat het liefste elk jaar een keer weg. Ik blijf liever thuis. Het is zelfs al een keer zo erg geweest dat wij van de 5 dagen Frankrijk, al op dag 4 naar huis gingen.

Zolang ik de mogelijkheid heb om naar huis te gaan dan is er vrij wel zeker een kans dat ik die ook pak. Een weekendje gaat nog wel maar een hele week wordt al een dingetje. Zeker als ik ook nog in het buitenland ben.

Toen we een paar jaar geleden naar Turkije gingen voor 5 dagen had ik geen mogelijkheid om eerder naar huis te gaan. Lynn werd daar ook nog ziek. Als ik daar met de auto geweest was had ik al veel eerder weggeweest. Helaas waren we met het vliegtuig waardoor ik dus echt niet eerder naar huis kon gaan.

Ik vind het echt verschrikkelijk. Ik voel me altijd rot dat ik niet kan genieten van de vakantie. Maar het voelt nog veel rotter dat mensen het niet altijd begrijpen en dat er rondom heimwee bij volwassen een flink taboe is.

Heimwee is namelijk heel erg rot om last van te hebben en ik wil die graag bespreekbaar maken.