Ik draag jou dicht bij mijn hart

In mijn zwangerschap begon ik me al af te vragen, hoe ga ik dat doen. Twee peuters van 2,5 en dan nog een kleine baby erbij. Hoe ga ik ze vervoeren, wat word mijn ritme, hoe ga ik de aandacht het beste verdelen. Ik maakte lijstjes en bedacht wel 100 scenario's en oplossingen.

Voor het vervoeren had ik bedacht dat ik misschien wel kon gaan dragen. Het leek me wel handig, en omdat ik ergens iets gelezen had over ergonomisch wilde ik me verdiepen in de draag wereld.

Dat heb ik geweten, termen als m houding, kusjes hoogte, maat 4, 5,6,7,8 ....aanspannen en 1000 verschillende doeken en dragers.... en de prijzen die daarbij horen, ik zag door de bomen het bos niet meer. Ik dacht dan maar een meerijstoeltje op de buggy.

Dat het dragen niet alleen het vervoeren van mijn kleine piraat werd, had ik me nog niet bedacht. De uk liet zich niet in een ritme drukken, en had enorm last van krampjes. Uren liep ik heen en weer met een schreeuwende baby op de arm. Slapen deed hij alleen als hij bij me lag en ik raakte behoorlijk van slag. De twee peuters werden opstandig, mama was alleen maar bezig met de baby. 

Je doet alles als het gaat om krampjes, alle middeltjes gebruik je wel, en Googlen op krampjes werd een dagelijkse bezigheid. En daar stond het, dragen zou kunnen helpen. Inbakeren ook maar dat was een totale fiasco geworden.

Dus toch maar weer verdiepen, en dit keer nam ik er de tijd voor. Dat ik wel een ergonomisch drager wilde, wist ik al wel, en dat ik een doek teveel werk zou vinden. Ergonomisch omdat ik op mijn werk zo vaak bezig ben met wat het meest ergonomisch is. Ik weet hoe fysieke belasting tot zoveel klachten kan leiden. Maar er zijn veel dragers die als ergonomisch worden verkocht maar niet zijn.

En dan nog, welke past bij je? Daar bleek ook nog verschil in te zitten. Gelukkig kwam er goede raad en liet ik een draagconsulente komen. Ik kon meerdere uitproberen en mocht stiekem nog even een doek knopen. De juiste is nu in mijn bezit, en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest met een aanschaf als met deze.

Naast het allerbelangrijkste dat mijn mini piraat weer rustig en ontspannen werd, had ik mijn handen vrij voor de peuters. Die er ook achter kwamen dat mama weer tijd voor ze had. Ze waren in de tussentijd ook behoorlijk jaloers geworden en hadden weinig met hun broertje. Dit begon te veranderen en er kwam steeds meer interesse in dat kleine mensje, dat deed lachen in plaats van schreeuwen.

Ik kon boodschappen doen zonder vol medelijden of irritatie aangekeken te worden, omdat mijn kind zo liep te krijsen. 

Ik kon weer wat in huis doen, en dat was wel nodig. Ik voelde me weer een stuk vrolijker en genoot/geniet van het dragen van mijn kleintje. Het gevoel komt overeen met het gevoel dat ik kreeg toen ik met mijn oudste twee mocht buidelen. Die waren te vroeg geboren en wat keek ik altijd uit naar het moment dat ik ze lekker bij me mocht leggen, dat ze even uit dat glazenhuisje waren.Je kind dichtbij je hart, en zijn warmte voelen heerlijk is dat.

Dus ondanks dat ik nog steeds vol verbazing de Facebook pagina over dragen bekijk, en ik alles behalve een professional ben in het dragen, ik zou echt niet meer anders willen. 

Nou ja goed zodra die 18 is moet hij wel uit de drager...