
Ik dacht dat het wel zou lukken.
Optimistisch als ik was, zag ik ons al aan de overkant van,de brug staan.
Ik dacht dat ik wel over dat smalle steile bruggetje kon fietsen, maar dat had ik dus mooi mis.
Met al mijn kracht houd ik de fiets tegen met beide kinderen erop. De fiets hangt flink over en mijn kinderen zijn niet bepaald de lichtste meer dus het kost me erg veel moeite om de fiets weer rechtop te krijgen.
Ik ben zelf nog aan het bijkomen van de inspanning als mijn zoon vraagt of we zojuist bijna gevallen zijn.
Als ik zeg dat dit inderdaad was gebeurd, kijkt hij mij met glinsterende ogen aan.
"Mama, doen we dat nog een keer?"
Momo
Oeps. Gelukkig zag je zoon de humor er van in ;) en zijn jullie niet gevallen