Ik ben mama en ik ben verslaafd

Daar zit je dan. Gescheiden, bijna 35 jaar en verslaafd. Het sloop er zo makkelijk in. 

Ik had het helemaal voor elkaar. Alleenstaande mama, jong en een goede baan. Een prachtig huis, een leuk autootje, twee katten, een hond en een fantastische zoon. Het begon zo simpel, op de vrije weekenden wanneer het papa-weekend was. Een wijntje bij een goede film op een vrijdag of zaterdagavond. 

Het papa-weekend erna, savonds op vrijdag en de zondagmiddag op het terras met vriendinnen. Lekker in de zon. Een woensdagavond na een lange werkdag tijdens het losweken van de stress in bad. Tijdens het koken, want het ziet er op tv ook zo gezellig uit altijd. Tijdens een zomerse hittegolf toen we elke avond de warmte ontvluchten van het pittoreske boerderijtje waar we woonden. 

Savonds voor het slapen gaan, want overpeinzingen houden me wakker. Of gewoon omdat het een regenachtige dag is of omdat er niks op tv is. Verhuizen naar de stad, feestjes in de tuin. 

Toen kwam er thuis werken en thuisschool en corona en lockdowns. En omdat je dan gelijk extra boodschappen doet, dan de voorraad ook maar aanvullen. En ach, ergens is het vijf uur toch? Afgewezen voor een date, of de papa heeft moeilijk gedaan. De kleine is ziek en het zorgen is zo zwaar. De kids van mijn nieuwe vriend zuigen het leven uit me en drie kinderen een huishouden en een fulltime baan en thuisschool, dan kan het ook wel toch?

En zo sloop het er over een tijdsbestek van pakweg 2 jaar er met beide benen en uiteindelijk met 3 liter pakken in. Ik had mijn WhatsApp en social media nodig om terug te lezen wat ik de dag ervoor gedaan had en de blauwe plekken lagen echt niet aan het drinken. Relaties liepen stuk en een goede moeder was ik niet meer. Ik zorgde wel. Ik kookte, ik deed de was, het huishouden en de strijk. Ik werkte gewoon, dag, avond en nachtdiensten. Ik deed mee aan de schoolactiviteiten en ik volgde ook nog een opleiding. Onder invloed reed ik regelmatig een uur van Breda naar huis en met een kater reed ik mijn auto totalloss. 

Met twee keer een overdosis op de intensive care en geen zin meer in het leven, was het genoeg geweest. 

Op 5 januari heb ik mezelf ingecheckt bij een verslavingskliniek na een intensieve detox thuis. Ik heb de behandeling doorstaan en met een huilend moederhart gekozen voor een safehouse om een jaar lang te werken aan mijn herstel. Mijn zoon achtergelaten bij zijn vader. Een jaar lang mag ik kiezen voor mijzelf. Werken aan mijn (jeugd)traumas, leren om mijn verslaving te begrijpen en handvatten te krijgen om mijn kans op een terugval zoveel mogelijk te minimaliseren. Leren dat ik de wereld niet hoef te dragen. Leren wie ik nu werkelijk ben. 

Voor nu ben ik Stephanie, verslaafd en moeder.