"Ik ben een gelukkig mens maar toch zit ik de laatste tijd niet zo lekker in mijn vel"..

Ik ben een gelukkig mens maar toch zit ik de laatste tijd niet zo lekker in mijn vel.

Een schaamtegevoel is iets wat normaal is, alleen weten de meeste mensen het denk ik goed te verbergen. Maar hoe ga je met schaamte om als je het juist niet kan verbergen? Als datgene waar je je voor schaamt vaak het eerste is wat een ander kan zien?

Ik ben niet snel iemand die zich voor iets schaam maar al twee maanden heb ik heel erg last van eczeem op mijn handen. Nooit had ik er last van tot twee maanden geleden. Er kwam een plekje opzetten op mijn ringvinger. Mijn huisarts schreef een zalfje uit en twee weken later een ander zalfje maar beide hielpen niet. Ik kreeg juist meer plekjes en onder mijn huid, op mijn handen waren zoveel blaasjes te zien, het jeukte enorm en mijn vingers deden vreselijk veel pijn.

Na een maand werd ik door mijn huisarts doorverwezen naar de dermatoloog. Ik moest foto's doorsturen zodat ze op de foto's konden zien wat ik nou precies heb. Ik zou 14 april gebeld worden voor een belafspraak om de foto's te bespreken en indien nodig welke behandeling. Op een ochtend stuurde ik de foto's en een uur later werd ik terug gebeld dat ik in de middag toch terecht kon. Wat een opluchting om niet te moeten wachten tot 14 april, maar dat ik zo snel terecht kon was toch wel een teken dat het erg was dacht ik meteen. De dermatoloog vertelde bij het zien van de handen dat ik een erge vorm van dyshidrotisch eczeem (blaasjes eczeem) heb, dit kan je zomaar krijgen en de oorzaak weten ze nog steeds niet. Ze wilden het eerst op de kweek zetten maar mijn handen zagen er zo heftig uit dat ik meteen een prednison stootkuur uitgeschreven kreeg voor 14 dagen. Gister 7 april werd ik weer gebeld door de dermatoloog met de mededeling dat ik nog 21 dagen door moet gaan met de prednison kuur, omdat het een hardnekkige vorm is. De onsteking moet hierdoor bestreden worden. Op 28 april a.s. heb ik weer een afspraak bij de dermatoloog om te kijken hoe het er dan uit ziet en of de prednisonkuur heeft geholpen. Ik hoop zo dan zo op goed nieuws, want er zijn de afgelopen weken heel veel plekken bijgekomen (schijnt erbij te horen). De plekken zijn vreselijk, bij mijn rechterhand is de huid losgelaten en moet er een nieuwe huid voor terug komen, de jeuk is gewoon niet uit te houden en de eczeem verspreid zich met kleine plekjes op mijn andere vingers. Sommige huishoudelijke taken kan ik niet verrichten, omdat dat te pijnlijk is.

Ik weet dat andere mensen in veel ergere situaties verkeren en dat dit dus voor een ander iets kleins is. Voor mij is dit alleen wel iets groots, want nu ik iets aan mijn handen hebt merk ik pas hoe belangrijk ze zijn en dat ik ze eigenlijk met alles gebruik. De handen worden ook door mensen in de meeste gevallen als eerste gezien, vooral in een winkel bij de kassa bijvoorbeeld. Het schaamtegevoel is echt niet leuk meer. Ik hou overal waar ik ben rekening dat mijn plekken niet gezien worden, heel vermoeiend kan ik jullie zeggen. Door de prednison zweet ik zoveel in de nacht dat ik gewoon nat wakker word, ik heb meer vreetbuien en ik heb bijna geen energie om wat te ondernemen. Door dit alles voel ik mij echt niet lekker ik mijn vel maar mijn kinderen houden mij staande en zorgen ervoor dat ik elke dag met een glimlach op sta!

Het komt vast wel goed, maar hoelang dat duurt is alleen nog de vraag🍀