Huilende baby en NAH

Als ik wat meer moe ben raak ik sneller overprikkeld, ook wel logisch eigenlijk want dat is denk ik bij iedereen wel zo. Vandaag is ook weer zo'n dag dat ik al moe ben. Zelfs het warme weer heeft effect door mijn NAH, ik ben veel meer moe (laten we gerust uitgeput zeggen), ik kan prikkels nog moeilijker incasseren en dat bij elkaar opgeteld maakt dan een huiluurtje van Adam extra zwaar.

Adam heeft iedere dag tussen 18:00 en 19:00 ongeveer zijn huiluurtje. Vervelend maar niet erg. Vaak ga ik dan met hem liggen en laat hem lekker zijn prikkels verwerken en troost hem tijdens het huilen. Natuurlijk breekt mijn hart omdat hij zo huilt maar ik weet ook dat het er bij hoort en hij zo alle indrukken kan ventileren.

Gisteren was ook weer zijn huiluurtje en ik ging met hem op de bank hangen, vaak zet ik mijn gedachte op standje dagdromen, probeer het huilen deels buiten te sluiten en troost hem. Deze manier werkt voor mij het beste om het een uur vol te houden. Zo komt het geluid niet te hard binnen, raak ik niet overprikkeld maar kan ik hem wel troosten. 

Als ik het geluid niet meer goed kan filteren dan voelt het alsof er kleine naaldjes in mijn hersenen worden geprikt en alsof mijn trommelvlies op scheuren staat. Het doet letterlijk zeer aan mijn hersenen. Dus moet je na gaan als er een baby recht in je oren schreeuwt wat dat met mijn hersenen doet en met mijn trommelvlies 😅. Desondanks blijf ik met alle liefde en rust hem troosten, hij heeft mij immers nodig en ik kan mijn pijn wel filteren en relativeren, hij niet.

Vandaag ben ik zoooo ontzettend moe en heeft de warmte mij echt te pakken gekregen. Wederom kreeg Adam zijn huiluurtje en mama is toch het magische kussentje om bij te slapen. Deze keer kreeg ik het niet voor elkaar om nog het geluid te filteren, te dagdromen of om rustig te blijven. 

Een aantal jaar geleden heb ik oordopjes laten maken, speciaal op maat zodat ik deze altijd in kon doen wanneer prikkels te veel werden. Het zorgt er niet voor dat ik niks meer hoor maar het haalt zeker de scherpe kantjes weg.

Vanavond had ik ze sinds, ik denk wel 2 jaar, weer eens nodig. Mijn hersenen deden zeer bij iedere aanzet en het leek alsof mijn trommelvlies er uit ging klappen. Ik besluit om 1 oordopje in te doen. Deels voel ik mij schuldig maar aan de andere kant werkt het meteen. Ik kan de rust weer terug vinden en merk meteen dat Adam ook rust krijgt. Binnen 5 minuten ligt hij heerlijk te slapen.

Moeder zijn met NAH is passen en meten maar samen komen we er wel 💙