Hoe het verder ging na een kraamweek die niet verliep zoals ik wilde..

In mijn vorige blog beschreef ik hoe de kraamweek verliep, dit was niet helemaal zoals ik mij het had voorgesteld. Uiteindelijk hebben we 10 dagen kraamzorg gehad en is er tot onze dochter 3 weken oud was elke dag iemand bij me geweest om mij te ondersteunen. Ik was te slap en te moe om alles al zelf te doen. Daarbij komt dat mijn man internationaal chauffeur is, dus er ook niet in door de week.

Na die drie weken probeerde ik elke dag een stukje te wandelen. Eerst 10 minuten en zo heb ik het steeds een beetje opgehoogd. Toen onze dochter 12 weken oud was moest ik weer aan het werk. Ik voelde me lang lang niet goed en nog veel te zwak. Helaas moest ik wel aan het werk, ik heb eerst nog wel 3 weken een aantal uren in de ziektewet gezeten naast het werken. Maar naar 3 weken moest ik weer volledig aan het werk en werd ik over geplaatst naar een ander team. Niet de ideale situatie. 

Ik ben nogal gevoelig voor depressies en je voelt hem aankomen, ik begon me steeds minder te voelen. Ik kan slecht tegen kritiek en trek mij veel van anderen aan. Door pesterijen en andere situaties ben ik erg gevoelig geworden. Sinds wij getrouwd zijn en wij samen opnieuw zijn begonnen in een ander gedeelte van het land, gaat het ontzettend goed. Ik voel me goed en kan mezelf accepteren zoals ik ben. Ook kan ik nu door de therapieën mijn eigen grens aangeven, dit kon ik voorheen nooit en daarom heb ik 2x een depressie gehad. Wat ik vooral geleerd heb van de therapie is dat je niet zomaar dingen kan zeggen. Soms geven mensen reacties wat heel negatief kan overkomen terwijl je iets helemaal niet zo bedoeld hebt. Ook voor jou, denk eerst na voordat je iets zegt. Daar voel je jezelf beter door en de ander ook. En als je toch iets wil aangeven, doe het op een vriendelijke manier en geen aanvallende manier.

Uiteindelijk heb ik aangegeven dat ik het rustig aan ging doen en geen extra diensten ging werken. Gelukkig ben ik er zelf boven op gekomen door veel met mijn man te praten. Maar wat heb ik me lelijk en down gevoeld. Ik vond het verschrikkelijk om dik te worden. En omdat ik 3 weken op bed heb doorgebracht na de bevalling was mijn lichaam er natuurlijk niet veel beter op geworden. Samen met een vriendin besloten we te gaan sporten. Na 10 maanden kon ik zeggen dat ik me veel beter voelde en weer op het oude energie level van voor de bevalling zat. Natuurlijk mede door die vieze ijzertabletten. Omdat ik een hoog hb gehalte had toen ik de bevalling in ging, was mij hb na het bloedverlies net niet laag genoeg voor een bloedtransfusie. Dus ik mocht het met ijzertabletten oplossen. Het is goed gekomen, maar ik dacht dit hoef ik niet nog eens mee te maken.

Tot onze dochter bijna 13 maanden was. Toen dacht ik.. eigenlijk zal ik het stiekem wel leuk vinden als er nog een kindje komt. Ik voelde me weer als vanouds en was de heftige tijd van mij slecht voelen alweer vergeten. Dus weet je wat ik tegen mijn man zei toen ik mij weer goed voelde? Ja precies. Ik zou wel een 2e kindje willen krijgen.. Mijn man moest even de tijd hebben, maar uiteindelijk waren we er samen over uit dat het de juiste tijd was. En jahoor, een maand later hadden we een positieve zwangerschapstest in handen. 

Hoe die zwangerschap verliep? Dat lees je in mijn volgende blog!