
Hoe gaan we verder
Vanmorgen vroeg brachten we onze andere schatjes naar oma en reden we door naar het prinses maxima centrum. We komen om 10 uur aan en dr Luesink staat al op ons te wachten. Ze neemt ons mee naar haar kamertje waar we praten.
Maeve huilt en weet niet goed wat ze moet zeggen wat ik heel moeilijk vind om te zien. Het is geen heel lang gesprek, want we moeten door naar de behandelkamer voor een infuus. Ze weet wat haar te wachten staat en is niet bang. Het prikken doet haar pijn en ze huilt. We lopen over de brug naar de CT scan en er is veel irritatie over hoe haar infuus is vastgezet. Het irriteert me, heel erg, maar ik zeg haar dat ze moet stoppen met mopperen en dat we zo gaan vragen of er wat aan gedaan kan worden.
De CT scan gaat mega snel! En haar infuus wordt daarna beter vastgezet. We gaan even eten. Dan terug naar dr Luesink, ze stelt voor dat Maeve lekker blijft knutselen en wij even gaan praten. Dat wil ze heel graag! En eigenlijk vind ik dat ook wel even fijn. Ze vertelt wat er gaat gebeuren. Eerste stap een port-a-cath. Dit is een klein kastje onder de huid met een slangetje wat wordt gekoppeld aan een groot bloedvat. Dit is voor het aanprikken van de infusen, bloedprikken en andere medicijnen. Uiteindelijk dus heel fijn, maar moet wel even onder narcose gebeuren.
We krijgen uitleg over de chemotherapie. Er zijn 2 mogelijkheden, met en zonder uitzaaiingen. We weten dit nog niet want dat gaan de scans laten zien. De eerste wordt in principe gegeven bij het plaatsen van de port-a-cath. De verwachting is dat ze heel veel wel gewoon kan blijven doen! Dit maakt me heel erg blij! De meeste kinderen gaan gewoon naar school en doen de dingen die ze leuk vinden. Natuurlijk zijn er bijwerkingen, maar ook weer medicijnen die dit wat kunnen onderdrukken en ze hoeft niet van alles last te krijgen of niet elk moment. Iets positiefs waar ik me aan vast kan/wil houden, fijn!
Dan praten we nog even over het kaal worden. Er zijn hele goeie pruiken te krijgen en zelfs opties met je eigen haar. Hier moet ik me dus even in gaan verdiepen. Wat ik alleen absoluut wil doen is mijn meisje laten voelen dat ze net zo mooi is zonder haar! Dat is namelijk zo! Ze mag zich kaal net zo zeker en prachtig voelen als met haar.
We moeten dan snel door naar de anesthesist. Een klein gevalletje van vooroordelen doet zich voor, ik zie hem aankomen en denk wat een boos uitziende man, maar wat een leuke man blijkt dit te zijn! Heel erg relaxed en we lopen de operatie voor de pac door (port-a-cath). Als alles goed gaat wordt het een dagopname. Eind van de dag terug naar huis. Wij gaan dan door naar de chirurg en Maeve gaat verder met knutselen.
De chirurg is ook in shock. Zelfs nadat hij de bol had verwijderd had hij nog gene idee. De uitkomst verbaasd hem. Hij baalt een beetje dat hij niet die andere ook gelijk eruit heeft gehaald. Het is zo een bizarre weg geweest naar deze uitslag. Wij zijn gewoon blij dat we in ieder geval voor opereren zijn gegaan en niet voor afwachten. Dit is namelijk onze keuze geweest! Niet te veel aan denken en door met waar het om gaat, Maeve beter maken.
Dr Van der Ven (chirurg) vertelt dat hij de wond wel wat groter moet gaan maken bij de tweede operatie, omdat de bol die nog weggehaald moet worden er lastiger voor ligt. Er moeten ook wat lymfe worden aangeprikt voor onderzoek en zal dus wat gecompliceerder zijn dan de eerste keer. Ik wil er nog even niet aan denken. We zijn daar ook nog niet. Eerst de pac en de eerste chemokuren.
We zeggen gedag en gaan naar de muziekstudio. Even wat gezelligs! Maeve gaat even heerlijk uit haar dak! Als laatst naar de MRI, dit doet ze gewoon weer super! We zitten om 16 uur weer terug in de auto. Wat een lange dag weer! En wat ben ik trots op ons meisje! Nu snel de andere weer ophalen die een mega leuke dag hebben gehad met Oma!