Het mooiste cadeautje

Ongeduldig sta ik te wachten bij de deur van ons klooster. Ze stonden in de file, Toet en zijn papa. Het is 23 februari, mijn verjaardag. En de eerste keer dat ik mijn zoon zie tijdens mijn opname in de verslavingskliniek op 5 januari. Inmiddels ben ik precies die dag een week in een safehouse voor vrouwen. Ook die dag was het dus 7 weken dat ik hem voor het laatst gezien had.

Als Corona hem niet getroffen had dan waren het "maar" 6 weken geweest. 23 februari heeft voor mij altijd een soort zilveren randje. Er gebeurt altijd wel iets. Maar die dag gebeurt er iets heel speciaals. Want mijn ventje weer vasthouden na een rollercoaster is het meest fantastische dat ik kan vasthouden. Een groter verjaardagscadeau bestaat er niet.

Ik zie de auto de oprit opdraaien. Vanachter het licht getinte glas zie ik de gestalte van Toetje. Ik sta te popelen en heb een brok in mijn keel.

Hier doe ik het voor. Hier werk ik voor. Voor hem. Een jaar lang van huis om te werken aan mijn herstel. Hoewel ik de afgelopen bijna 12 jaar voor hem heb gezorgd is het een pijnlijk besef dat ik nu aan de andere kant sta. De papa-weekenden heten nu af-en-toe-mama-zaterdagen.

Het portier gaat open. En er stapt een vrolijke blonde knul uit die op mij af rent. Ik moet twee keer knipperen met mijn ogen. Het is hem echt. Dan komt ook het besef dat de wereld buiten de kliniek niet stil heeft gestaan en dat kindjes gewoon doorgroeien. Dat het opgroeien en groot worden niet stopt bij in en uitchecken.

Twee sterke armen slaan zich om mijn nek. Een dikke kus op mijn wang en een "ik heb je zo gemist mama".

En ik, ik huil. Tranen over mijn wangen, van vreugde, van verdriet van dankbaarheid. Ik was dit bijna niet meer geweest, mama zijn. Zei het omdat ik me dood dronk of omdat ik roekeloos en met een onmeetbare promillage aan het verkeer deel nam. Of gewoon omdat instanties genoeg meldingen gehad zouden hebben uiteindelijk.

Dankbaar dat ik dat allemaal voor ben geweest. Nog dankbaarder iets te hebben om voor te vechten.

"Ik heb jou ook gemist, wat ben jij gegroeid zeg, knapperd!"

We kijken elkaar even aan. Ik geef zijn papa een kus en neem mijn kleine o zo grote vent mee aan mijn hand. Vol trots stel ik hem voor aan mijn Fellas.

"Dit is mijn mooiste cadeautje"