Het is er weer

Nou het ging beter maar ben weer even terug gefloten. Gister ging met oma mijn zoon van school halen en zat in de auto en begon te trillen als een malle gelukkig was Max nog niet vrij en is oma uit de auto gegaan om Max te halen, en werd onwijs duizelig. We zijn uit school eerst even naar oma's huis gegaan zodat ik even bij kon komen maar het duurde gewoon 3 kwartier voordat ik weer een beetje mezelf was. En ik voel me dan zo schuldig tegenover de kinderen en mijn man. Nou moest ik gister ook naar de tandarts en daar ben ik ook geen fan van en was al zenuwacht maar daar ging het heel erg goed, alleen dat er een tand is waar ik best last van heb en ze kunnen niet vinden wat het is dus daar moet ik voor terugkomen. Toen naar huis en ook nog niet veel aan de hand maar misschien maakte ik me onbewust erg druk hierom. Ik heb gister wel gewerkt van 16:00 tot 20:00 dat ging redelijk, en ben daarna naar boven gegaan om een serie te kijken maar had zulke zenuwen op mijn maag.

Slapen gaat wel goed want dan kom ik echt wel tot rust, alleen vanmorgen weer met zenuwen op mijn maag wakker en weer lukt het me niet om Max naar school te brengen en daar baalde ik enorm van. Dus mijn man heeft me zoon weer naar school gebracht ik baal hier zo ontzettend van . Het enige wat ik wel heb gedaan is net even een stukje gelopen en dat lukte gelukkig wel. De dokter belt me zo wel even dan kan ik even wat dingen doorspreken misschien toch even andere medicatie maar wat hormonen allemaal met je lichaam kan doen zeg.

Ik zoek eigenlijk ook mensen die dit herkennen en wat jullie eraan doen in zo situatie.

Veel liefs Kelly