Herstel van een perinatale-/ postpartumdepressie
De stroming blijft gaan.
De stroming blijft gaan. Hard, zacht, maar staat nooit stil. Nooit. Zolang ik leef zal de stroming mij meenemen. De stroming van water, maar ook van het leven, onze kundalini, de energie die altijd in ons stroomt.
Ondertussen ligt die zware strijdt, die nu onderdeel is en blijft van mijn rugzakje, steeds wat verder achter mij, ons. Een tijd die ik liever vergeet én tegelijkertijd probeer te omarmen.
Onze reis gaat verder, altijd. Maar in rustiger vaarwater. Met liefde en warmte. Gaat het altijd goed? Zeker niet. Bij niemand, toch? Het leven gaat altijd met pieken en dalen. Het mag je alleen niet meer onderuit halen, je laten verzuipen.
Een nieuwe poging van medicatie afbouw, mét druppels en in hele kleine stappen. Wauw, tot nu toe bevalt dit prima. Kleine stappen zijn ook stappen en vormen uiteindelijk samen tot een hele grote. Tijd. Tijd is zo belangrijk. Ik gun mezelf tijd. Tijd is nu, ik leef NU
Er zijn dagen dat ik mezelf nog snel overprikkeld voel. Vooral de woensdag. Dan ben ik vaak moe van wat is geweest en kan ik wat minder hebben. Weliswaar verdwijnt de angst die aan moeheid gekoppeld zit steeds meer naar de achtergrond. Ook dit kost tijd. Op lastigere momenten, korte lontjes, probeer ik toch ruimte voor mezelf te creëren. Éven niet aanstaan. De kids even voor de iPad terwijl ik thee kan drinken, samen naar @koffiehuisrosmalen voor een matcha latte waar ik zó van geniet. Even eruit, ook samen met de kids. Een rondje fietsen met de bakfiets, de kinderen worden er rustig van en ik voel de wind in mijn gezicht. Heerlijk. Het helpt me écht om dat bewust te voelen. Voelen. Weer iets wat zo ingewikkeld is maar zo belangrijk. Het hoeft niet groot. Klein mag ook.
Ik merk ook dat ik niet overal de strijdt meer over aanga. Wil de oudste dat ik even bij hem lig? Natuurlijk! Nu kan het nog, over een aantal jaar blijft die kamerdeur uren dicht. De jongste die niet in eigen bed wil slapen? Kom maar bij ons. Ze heeft nu eenmaal even extra geborgenheid nodig. Meegaan met de stroming. Meegaan met wat zich aandient. Rust creëren voor hen maar daardoor ook voor mezelf. Soms even lekker Loedermoeder zijn. Zo belangrijk! Loedermoederen.
Met de stroming mee❤️