Geluk en verdriet.🦋

… het was juni 2019 toen toen we besloten dat we samen ons leven compleet wilden maken. We waren gelukkig samen hadden een leuk appartementje een bootje en allebei een leuk baan waar we het erg naar onze zin hadden. Alles wat hoort bij het grote mensen leven 🥰  (ik was 19 & Julian was toen 21)  ik stopten met de pil en we dachten we gaan ons er niet te veel mee bezig houden we zien wel hoe het loopt. Alles ging eigelijk heel vlot het was ergens begin juli toen m’n menstruatie weg bleef ik dacht nog ach dat zou wel komen door dat dit de eerste maand zonder anticonceptie is. Wel was ik wat moe. De volgende ochtend was ik nog steeds niet ongesteld ik had nog niet tegen Juul gezegd dat ik overtijd was. Die ochtend besloot ik naar de drogist te gaat om toch een testje te halen. De test was gelijk zo duidelijk positief. Ik kon m’n geluk niet op. Ik benden Juul die was natuurlijk gewoon aan het werk. Ik vertelden over de positieve test. Hij geloofden me eigelijk niet en dacht dat ik een grapje makten 🙈. Voor de zekerheid nog 2 testjes gedaan maar ze waren echt POSITIEF. Ik was zo blij! Ik ging naar de kinder speciaal zaak en kocht een knuffeltje een een setje kleren. Ik pakten de test in samen met het knuffeltje en een kaartje. Deze heb ik op de tavel gelegd. Op het bord van Julian voor als hij thuis kwam voor het eten. We waren zo gelukkig.  De volgende dag belden ik de verloskundige 2 weken laten hadden we onze eerste afspraak. Alles zag er goed uit voor dat termijn. We vertelden het aan onze ouders en familie eidereend was blij voor ons of nouja bijna iedereen. 2 weken later had ik wat kramp voor ik naar m’n werk ging. Ik dacht nog oef gister toch iets te veel gedaan met werken. In mn pauze belden  ik de verloskundige voor de zekerheid want ik had ook was bloed verlies. Ik was bang en verdrietig te gelijk. De verloskundige stelde me gerust en vertelden dat het wel vaker voor komt in de eerst maanden. Ik ging door met waar ik mee bezig was avonds thuis voelde ik me er toch niet goed bij en belden nog een keer naar de verloskundige ze vertelden dat het kon zijn dat het misschien toch mis was met ons kindje. Maar dat ik gewoon rust moest nemen en dat we de volgende dag contact zouden hebben. We waren bang voor wat er was we waren boos en verdrietig. De volgende ochtend waren de krampen erger en het bloeden ook. Dit kon niet goed zijn. En idd het was niet goed. Onze zwangerschap stopten met 10 weken. Voor sommige mensen was het nog niks maar voor ons was/ is het ons eerst kindje 🦋 zo gewenst en zo gemist.  En wat kunnen mensen op zo’n moment gemeen zijn wat kregen we een hoop nare en reacties over ons heen gelukkig waren er ook een hele boel lieve mensen met we we ons verdriet konden delen….