gedonder met de buren

ik beschouw mezelf als een redelijk mens waar best een normaal gesprek mee valt te voeren. maar als de muziek bij de buren weer eens zo hard staat en je je eigen tv amper kan horen, is de beleefdheid ver te zoeken bij je verzoek of het ook wat rustiger kan. 

het was al tien uur, van de keer nog redelijk. de laatste keer was een week of drie geleden, s nachts om kwart over een toen er een met zijn dronken kop op de muren stond te rammen en keihard “wakker worden” riep. ondanks dat het net 10 uur was, was de muziek al een tijdje aan de gang. het volume ging steeds een tandje bij. het kwam bij mij boven het geluid van de tv uit. dus ik naar hier naast om te vragen of het aub wat zachter kan. eerst wordt er niet opengedaan, ik ram nog een keer op de deur. dan doet een dronken vriend van de buurman open. op de vraag of de bewoners er zelf ook zijn, krijg ik het antwoord ‘je moet niet zo zeuren en zoek eens een fatsoenlijke baan’. en ik krijg nog andere dingen naar mijn hoofd gegooid. na die opmerking best wel pissig aan het worden.

ik heb dus medische beperkingen, ik heb via WMO vervoer, slik dagelijks medicijnen en om te zorgen dat de balans goed blijft minimaal een keer per jaar een paar kleine testjes. naast mijn blog en het schrijven van verhalen die ik dus inmiddels via een uitgever heb laten publiceren probeer ik om zelfstandig geld te verdienen. ja ik ben medische gekeurd, alles staat op papier en dat het niet haalbaar is voor mij om een fulltime baan te hebben, een puntje wat voor sommige mensen niet te accepteren valt. als je iets niet ziet, heb je niks en kan je gewoon alles doen. zo werkt het dus niet. dan stond ik vorige week ook nog eens in de krant met mijn eerste boek wat is uitgekomen, duidelijk dat ze het hebben gelezen en ze er nog al minachting over doen.

ik ben op dat moment al als een duiveltje uit een doosje, ik weet niet hoe ik nog ga reageren zonder dat er gewonden gaan vallen. thuis pak ik mijn telefoon, dan de wijkagent maar bellen en daar de situatie uitleggen. o, wacht, dat hoeft niet. er staat al een waarschuwing van geluidoverlast, ze zijn al op de hoogte. dan roep mijn dochter, de buurman zelf staat aan de deur en als je denk dat hij beter reageert dan zijn dronk maat, vergeet het maar. wat die mijn allemaal nog voor de voeten gooit, een kleine opsomming:

-ik heb geen werk.

-ik doe nooit iets aan mijn voortuin, dat laat ik andere mensen doen.

-hoe kan ik als die medische problemen hebben als ik nooit werk? want hij heeft een versleten schouderpees door zijn zware werk in de bouw.

-op een minachtige manier wordt mijn nog even voor de voeten gegooid dat ik in de krant stond omdat ik een boek heb geschreven.

-en de medische staat van mijn dochter is aangepraat, het zit tussen haar oren. ja, natuurlijk, daarom heeft ze destijds in het ziekenhuis gelegen en onder controle gestaan.

en er vallen nog wat meer harde woorden. ik was zo des duivels, en ik had gedachten die volgens het wetboek strafbaar zijn. ik was na een nacht slecht slapen nog steeds woest. en zelf nu een paar dagen verder voel ik nog steeds intense woede. 

maandag (gisteren) heb ik contact opgenomen met de wijkagent en de buurtbemiddeling. en die vonden dit ook wel ver gaan, en het ook niet kunnen. de manier van praten was duidelijk minachting en iemand de grond in proberen te boren, dronken of niet. ik heb daarnaast ook een paar punten aangegeven ten opzichte van hun met betrekking op mijn achtertuin die hun min of meer gebruiken.

-de waslijn achter de schuur gebruikt de buurvrouw, ik heb een droogmolen.

-hun containers staan op mijn stukje tuin omdat het bij hun is vol gebouw. ik doe niks verder daarmee dus ik heb het nooit zo erg gevonden dat ze dat deden.

-tijden plaatsen van een overkapping ging mij schutting kapot, dit hebben ze opgelost door hun oude poort er tussen te zetten. deze wordt nu ook letterlijk door hun gebruikt als door gang. door mijn achtertuin liggen steen gelegd die naar die poort gaat zodat ze niet rond hoeven te lopen naar hun vrienden, de achterburen.

ik ben er helemaal klaar mee, dus wat mij betreft is dit per direct klaar. ik heb er het recht ook toe volgens de wijkagent, de grond hoort bij mij huis.

een andere gevoelig punt is dat het gedonder allemaal jaren terug is begonnen met hun dochter, een meisje met een lichte verstandelijk handicap die dagelijks uit school rond 4 thuis kwam, ouder werken beiden, alleen thuis en dan na thuiskomst binnen 5 minuten muziek aan en op volume orkaan, elke dag. en niet even, nee tot een van de ouders thuis kwam, dan ging het pas uit. en die situatie is gaan uitbreiden naar ook in de weekenden harde muziek, waar het hele gezin en hun vrienden aan meededen. een keer oké, maar om de 2 á 3 weken en dat tussen 10 uur s avonds en soms wel 2 uur s’nachts, was bij mij de druppel. ik heb ze er toen al meerder keer op aangesproken. vorige jaar is het ook al eens hoog opgelopen, toen is er politie bij geweest. die hebben ook al aangegeven dat een verstandelijke beperking geen excuus is voor het gedrag en harde muziek en dat als ouders ze de verantwoording hebben dit ook over te brengen op hun dochter en duidelijk te maken dat het niet kan. nadat vorig jaar de politie er tussen kwam leek het wat rustiger te zijn geworden, maar vanaf kerst 2020 tot aan nu ging het geleidelijk aan weer terug naar het oude. ik ben het nu echt zat, en na wat ik dit weekend allemaal op de voeten gegooid kreeg helemaal. 

buurtbemiddeling gaat dit nu verder oppakken en hopelijk kunnen we met z'n alle rond de tafel gaan zitten en het bespreken. ik heb niks tegen ze maar een beetje respect en rekening houden met je buren is dacht ik toch niet zo heel veel gevraagd. hoe je kan zakken van goede buren en onze kinderen die samen spelende naar dit?

hoe zit het bij jullie? hoe is jullie omgang met je buren? goed of hebben jullie ook kleine irritaties?