Fietsen met de wind in je rug – altijd

Fietsen heb ik altijd fijn gevonden. Oké, als puber iets minder door weer en wind naar school, maar goed. Sinds ik mama ben, heb ik daar nog meer plezier in. Je komt op mooie plekjes, die je met de auto sneller zult overslaan. De frisse wind door je haren, het geklets van je kindje(s) en het ruiken van de natuur. Heerlijk toch? Wij wonen in een dorp, waar we redelijk veel groen hebben gelukkig.

Sinds wij in het bezit zijn van de mega toffe bakfiets van soci.bike fietsen wij helemaal veel. Een paar weken geleden op een heerlijke zaterdagochtend bijvoorbeeld. Ricardo was al vroeg de deur uit voor werk. En de kids waren voor hun doen ook redelijk op tijd uit bed. Toen dacht ik, nu kan ik gewoon thuis blijven en ze daar vermaken of we pakken de fiets en gaan gewoon een flink stuk fietsen. En dat laatste is wat we hebben gedaan. Met het zonnetje op onze bol gingen we een tochtje maken. Nu moet ik eerlijk bekennen; de fiets is elektrisch. Dus het fietsen met twee kindjes en een bak is wel iets makkelijker. Nu zeg ik er ook maar gelijk bij dat ik niet zo'n luie mama wil worden. Want de hele dag ren je achter de kinderen aan, maar echte beweging is en blijft natuurlijk heel gezond. Dus maak ik altijd de afspraak met mezelf om niet altijd maar op de volle versnelling te gaan fietsen. Dus voel ik aan het einde van de rit zeker mijn benen wel. Dat is natuurlijk wel heel fijn dat die functie er sowieso opzit. Want ook mijn energieniveau daalt wel eens tot de grond en dan ben ik mega blij dat ik wel kan fietsen met de wind in mijn rug, zeg maar.

De fiets is enorm fijn in gebruik. Past in principe door elke standaard (schuur)deur. De fiets is compact, wat je ook kunt zien als je andere bakfietsen ziet fietsen. Wat ik ook heel bijzonder vind aan het merk: de fietsen worden gemaakt door mensen die eigenlijk aan de zijlijn zijn komen te staan. Soci.bike geeft deze mensen een kans en dat vind ik bijzonder. Er zit een mooi verhaal achter....

En nog iets leuks trouwens over de functies van de fiets: wanneer het donker is of je fietst door een tunneltje dan gaat de verlichting automatisch aan. Hoe tof?

Loua valt negen van de tien keer direct in slaap zodra we gaan fietsen. De Maxi-Cosi kan er gemakkelijk in, dus hoe lekker is dat voor een baby? Wind door die haartjes, zonnetje op je snoet en je wordt heen en weer gewiegd. Yentl heeft hele verhalen, ook zo gezellig. 'Kijk mama, een koe, kijk mama die wolk lijkt op...'. En inmiddels willen eigenlijk alle kindjes uit onze buurt ook wel altijd mee een rondje in de bakfiets. Laatst was Ricardo een stukje fietsen met Yentl en een buurmeisje in de bak, Ricardo achter het stuur en ons buurjongetje achterop. Want het is ook nog mogelijk daar iemand mee te vervoeren. Of een fietsstoeltje achterop te zetten. Dat hebben wij dan niet gedaan. Wie weet in de toekomst?

Wij zijn onwijs blij met deze bak van een fiets ;). Door weer en wind kunnen we nu een ritje maken. Wij hebben inmiddels ook een huif voor op de fiets! Ik krijg regelmatig berichtjes op mijn Instagram met vragen. Hoe hij fietst etc. Nou, bij het lezen van mijn blog wil je toch niets anders meer? Gezond voor jezelf de fiets te pakken, en beter voor het milieu. Win-win situatie.

Liefs

Kimberly