En toen was ze zomaar ineens 4

Ik liep een winkel binnen met Kate in de draagzak, ze zal net een maand of 3 oud geweest zijn of misschien nog niet eens. Een man vroeg hoe oud ze was en zei “geniet er maar van voor je het weet is ze zo groot” wijzend naar zijn zoontje van een jaar of 4. Ik mompelde wat en dacht “ja vast, zo snel gaat de tijd niet hoor ze zal echt niet zomaar groot zijn”. Ik weet zeker dat ik op dat moment vond dat de tijd best wat sneller mocht gaan.

En nu, alsof het nog maar gisteren was dat ik een positieve test in mijn hand hield, alsof het nog maar gisteren was dat ik haar voor het eerst in mijn armen hield en alsof het nog maar gisteren was dat ik die man tegen kwam en dacht “ja vast”, nu is ze zomaar ineens 4. Zo groot als dat kindje in die winkel, en het is echt eerlijk waar het is alsof het gisteren was. Hoe kon ik dat niet zien aankomen?

De dagen gaan soms zo tergend traag maar de jaren vliegen voorbij. Toen ze een baby was kon ik niet wachten tot ze een dreumes was, toen ze een dreumes was kon ik niet wachten tot ze een peuter was, toen ze een peuter was kon ik niet wachten tot ze een kleuter zou zijn en nu is ze een kleuter en veranderd er niets aan dat patroon en kijk ik ongetwijfeld nog steeds uit naar het moment waarop ze weer andere dingen kan of zelfstandiger is.

Maar ook steeds weer kijk ik terug en bedenk ik me, sommige periodes waren onpraktisch of zwaar maar wat zou ik graag terug in de tijd willen. Nog even dat kleine meisje wiegend in mijn armen, die eerste wankelende stapjes en ga zo maar door. En doen we het niet bijna allemaal met alles in ons leven? We kijken vooruit naar de dingen die nog moeten komen, we kijken vooruit naar het moment dat onze kinderen groter zijn, dat we meer tijd hebben, meer geld hebben, meer vrijheden hebben.

Vergeten we soms niet te veel om te genieten van wat we nu hebben? Ik denk het wel, en ik kan alleen maar hopen dat dit mijn eigen wake up call is. Maar het is de aard van de mens en ik vrees met grote vrezen dat ik binnen 48 uur na een fikse driftbrui van meisjelief alweer denk “jongens, kan deze periode niet snel voorbij gaan?” maar ik ga proberen mijn denkwijze te veranderen en meer te genieten van het nu, want voor ik het weet is er weer een jaar voorbij en ook dat jaar komt nooit meer terug.