En dan loop je met een emmertje kots door de supermarkt.

Laat ik beginnen met het feit dat mijn oudste dochter Amber een echte spuger is. Zodra zij zegt: ik voel me niet lekker, heb ik een emmer paraat. Of in de auto een zakje. Af en toe is het best een drama, maar je weet wel waar je aan toe bent.

Vorige week woensdag werd ze 's ochtends niet lekker wakker. Ze was er erg duidelijk in dat ze niet naar school wilde (normaal gaat ze heel graag) dat ik dat serieus nam en haar terug in bed stopte. 

Ik had om 11 uur een afspraak bij de tandarts staan om een gaatje te vullen. Ik heb nooit gaatjes dus vond dit doodeng. Daarnaast had ik de afspraak al een keer verzet dus ik wilde nu toch echt wel 'graag' gaan. Maar je weet hoe dat gaat met kinderen, vaak zijn ze een paar uur later alweer beter. Dus ik had goede hoop. Uiteindelijk maakte ik haar om 10 uur wakker en het ging toen wel. Niet super en ze wilde ook niet eten, maar vooruit, we gingen. Met een emmer. Bij de tandarts aangekomen plantte ik de dames op de grond met mijn telefoon (want wat moet je anders) en onderging ik de hel die men de behandeling noemt. 

Amber had nog genoeg praatjes dus ik kon me mooi concentreren op wat er zich allemaal in mijn mond afspeelde. Nadat ik een half uur gemarteld was (Ja het liep wat uit omdat ik toch een verdoving wilde, die maar niet werkte en ach...je kent het wel) konden we gaan. Amber zag erg wit, maar het ging nog steeds wel. Onze tandarts is naast de supermarkt en ik had 0 boodschappen meer in huis. Dus ja...Ik besloot om toch maar even gauw te gaan. 

Bij de supermarkt allebei de kinderen in de kar gezet met de emmer ernaast. Amber wilde zelfs nog een mandarijn eten. Ik zei nog: zou je dat nou wel doen? 'Ja hoor mama, komt goed'. Oké dan schat, als jij het zegt. De mandarijn was binnen 3 minuten soldaat gemaakt, waardoor ik besloot ik dan maar gewoon meteen alle boodschappen te halen in plaats van alleen het hoognodige. Ze leek namelijk op te knappen. Het was inmiddels een uur of 12, lunchtijd dus. Onze supermarkt is een hele grote met een een foodcourt en restaurant. Alle bedrijven uit de omgeving komen hier eten, het was dus retedruk. 

We vervolgden onze weg en Amber werd stiller een stiller. Ik pakte toch alleen nog maar wat ik echt nodig had want ik voelde de bui al hangen. En ja hoor, bij de melk aangekomen pakte Amber de emmer en had ik weer de eer om haar haren naar achteren te houden terwijl ze ons liet zien hoe een mandarijn in ontbonden staat eruit ziet. Terwijl zij daarmee bezig was, zat Indy vrolijk de aandacht van alle voorbijgangers te trekken. 

Oké, Amber was klaar. En nu? Daar stond ik dan met die emmer...tsja naar de toiletten dan maar. Die zijn in het restaurant, aan de andere kant van de supermarkt, uiteraard. Het zal ook eens mee zitten he. Dus ik loop daar met een volle kar en een volle emmer door de volle supermarkt. Bij het restaurant aangekomen moest ik mijn kroost uit de kar heisen. Dus de emmer maar op de grond gezet, hopen maar dat niemand hem omgooit. Aan de andere kant, ach, dat kan er ook nog wel bij. Dan zou ik maar gewoon hard wegrennen denk ik. 

Dat gebeurde niet, dus ik en de meiden naar de toiletten gelopen, door het volle restaurant. Hé smakelijk allemaal hè! Wat ik hier kom doen? Oh gewoon even een emmertje kots legen, niks bijzonders. Nou geniet nog van je broodje tonijn he! Ruikt goed! 

Zo weer een moment overleefd waarvan ik nooit had gedacht dat ik het aan zou kunnen. I rock!