En dan ineens ben je moeder...

Het moederschap is het mooiste en tegelijkertijd het zwaarste wat me ooit is overkomen. Het is het meest waardevolle, maar ook het meest heftige wat me ooit is overkomen. Of nou ja, overkomen, waar ik in mijn geval voor heb gekozen.

Ik koos er namelijk zelf voor om zwanger te worden. Ik koos er voor om een kindje te krijgen. Vanuit liefde. Maar dat betekent niet dat ik het moederschap een eitje vindt. Om eerlijk te zijn vindt ik het alles behalve makkelijk.

Het krijgen van een kindje is namelijk niet niks. Het zet je leven op zijn kop. Ik ken weinig dingen die meer impact op je leven hebben dan kinderen. Je bent namelijk als ouder 24 uur per dag, 7 dagen per week, 365 dagen per jaar, verantwoordelijk voor dat kleine (of grote) wezentje. Dat wezentje wat je zelf hebt gecreëerd. Dit maakt dat ik het ouderschap niet alleen prachtig, maar ook best zwaar vindt.

Je kan namelijk niet even afstand doen van je rol als ouder. Vanaf het moment dat je kindje geboren wordt ben je moeder (of vader). En blijf je dat voor de rest van je leven. Het is niet iets wat je even doet en waar je mee kan stoppen als je er geen zin meer in hebt. Je kan het contract niet opzeggen en een ander kind zoeken. Je kan je kind niet naar het asiel brengen of het op marktplaats zetten met de tekst “gratis af te halen”. Er is geen uitweg. Hooguit een kleine pauzeknop in de vorm van oppas.

Begrijp me niet verkeerd. Ik wil mijn kind helemaal niet weg hebben, ik houd zielsveel van mijn zoon. En het is maar goed ook dat ik hem niet op die manier weg kan doen. Maar die permanente verantwoordelijkheid brengt wel een bepaalde druk met zich mee. De druk om je kind het beste te geven. Om het zo goed mogelijk te doen. Om je kind een stabiele basis mee te geven. Maar bovenal vraagt van jou als ouder dag in, dag uit, dat jij de zorgt draagt voor je kindje.

Of je nu wilt of niet. Of je nu energie hebt of niet. Of je nou goed of slecht hebt geslapen. Of je nu vrolijk bent, boos bent of verdrietig bent. Er wordt van je verwacht dat jij klaarstaat voor je kindje. Zeker in de eerste levensjaren, waarin het nog volledig van jou afhankelijk is.

En het gekke is dat je vaak als ouder hier allerminst op bent voorbereid. Natuurlijk denk je na over hoe het zou zijn als je een kindje hebt. Of wat je allemaal nodig hebt. Hoe je de bevalling door wil komen en wat je je kind graag mee zou willen geven. Maar geloof me, je bent niet voorbereid. Je bent als ouder simpelweg niet voorbereid op welke impact het krijgen van een kind op je leven echt gaat hebben. 

Je bent niet voorbereid op welke impact het krijgen van een kindje heeft op je relatie. De impact op je sociale leven. Op je gemoedstoestand. Op je slaap. Op je stressniveau. Op de tijd voor jezelf. Je bent niet voorbereid op de impact die het krijgen van een kindje echt op je leven heeft. En dus kan het ouderschap je overvallen. En kan het zo zijn dat je geen idee hebt wat je nou eigenlijk aan het doen bent. Of zou moeten doen. Of wat je zou kunnen helpen als het even tegenzit.En dat is niet zo gek...

Want in tegenstelling tot je baan bestaat er geen opleiding in het worden van een vader of moeder. Je gaat niet jarenlang naar school om je voor te bereiden op het ouderschap. Natuurlijk zijn er wel allerlei opvoedboeken en kun je bijvoorbeeld cursussen volgen over wat je kan verwachten ten aanzien van wat het betekent om vader of moeder te worden. Maar echt voorbereid ben je nooit.

Daarmee zeg ik niet dat jij als moeder (of vader) het niet goed doet. Sterker nog, ik denk dat je het nu echt fantastisch doet! Maar ik denk wel dat het fijn zou zijn als je in ieder geval een beetje zou weten wat je te wachten staat. Zodat we niet allemaal het wiel opnieuw uit moeten vinden. Zodat we niet zoveel aan onszelf hoeven twijfelen of we het wel goed doen. Zodat we niet eerst tegen problemen aan hoeven te lopen voordat we om hulp durven vragen.

Hoe mooi zou het zijn als we deze basis wel zouden hebben? Als we meer vertrouwen zouden hebben in onszelf als ouder? Als we hierdoor meer rust zouden ervaren? En meer kunnen genieten van het ouderschap?

Vertel me eens. Wat had jij willen weten toen je zwanger was? Waar had jij meer op voorbereid willen zijn?