5 jaar geleden
Embrace your curves!
Of toch niet?
Ik zit is door mijn Instagram feed te scrollen en ineens wordt ik mega jaloers op volslanke vrouwen die zichzelf neerzetten als ware godinnen. De vrouwen met maatje 42 tm 50 die de meest prachtige foto’s plaatsen met de hashtag #embraceyourcurves en #bodypositivity. Ze zijn prachtig, mooi, goed gestyled en stralen ook nog is een aardig staaltje zelfvertrouwen uit. Op onze eigen blog schreef ik al is een blog over de haat&liefde verhouding die ik heb met mijn eigen lichaam. Ik hou van mezelf en ben trots op wat mijn lichaam allemaal al heeft doorstaan de afgelopen 25 jaar. Onder andere het dragen en produceren van 2 prachtige kindjes. Maar ook voel ik haat voor mijn lichaam omdat het niet meer is wat het is geweest, zowel qua uiterlijk als qua gevoel. Ik heb veel pijntjes en lichamelijke ongemakken. Ik heb een met vetbelegde klapbakkes, hele zebrapaden op mijn buik waar menig dorp jaloers op kan zijn, mijn haar is ongeveer 3 keer dunner en mijn doos heeft inmiddels een afdakje gekregen. Doe ik er wat aan? Nee. Wil ik dat? Ja. Heb ik doorzettingsvermogen? Nee. Begin ik elke keer opnieuw om het vervolgens weer volledig te laten escaleren? Ja.
Nu zit ik in tweestrijd. Of gewoon écht de draad op gaan pakken en er voor gaan om die overtollige kilos er af te gaan werken, sporten en eten. Of ik leg me er bij neer en accepteer dat ik ben wie ik ben en kijk meer naar de vol zelfvertrouwen dames die strooien met bovengenoemde hashtags. Ik ben er nog niet uit. Maar tot de tijd dat ik de eventuele “ik wil nu echt afvallen knop” gevonden heb kies ik ervoor om trots te zijn op wie ik ben en te leven onder het motto: YOLO & “embrace your curves”.
Hoe zit dat met jullie na het krijgen van kindjes offff met het ouder worden? Iedereen veranderd, accepteer je dat en hou je van jezelf? Of doe je er alles aan om te worden wie je wil zijn?
Volg ons op Instagram om niks van ons te missen!
Als je ons volgt op mamaplaats krijg je een automatisch berichtje als wij weer iets hebben geplaatst hier!
Tot de volgende blog & een fijn weekend
Xx Anne
LittleStar
Ik ben 28 en moeder van een dochter van 3. Ik heb inmiddels door gezond eten en voldoende bewegen mijn gewicht van voor de zwangerschap weer bereikt (35 kilo aangekomen) voor mijn zwangerschap was ik al te zwaar, maar nu is óók mijn lichaam veranderd. Slappere borsten, strepen op mijn buik. Door het sporten wel strakkere armen, benen en billen. Dus voel mij zelfverzekerder en beter dan ooit. En ja, een paar kilo meer eraf? Graag! Zo niet? Ben tevreden 🙂
MommyDear
Sinds oktober 2018 heb ik gekozen voor een mooie tussenweg: ik ben met hulp van een voedingsconsulente begonnen met afvallen (inmiddels 16 kg minder), maar doe dat niet door superveel te sporten of alles te laten. Mijn basis is gezond eten en genoeg beweging, maar ik geniet nog steeds van een frietje of een chippie in het weekend en een ijsje op vakantie. Daarnaast sport ik minimaal drie keer per week (flink wandelen is óók sporten!). Ik ben nog niet tevreden, maar ik haat mijn lijf niet meer. Ik geniet van wat ik wél weer kan: stoeien met de kinderen, staand mijn sokken aantrekken of veters strikken, volleyballen in een team met dames van half mijn leeftijd. Ik zal nooit de slankste worden en houd altijd die vreselijke brede mannenschouders, maar ik ben wel gezonder en actiever en (meestal) een stuk energieker.
Anonymommy
Heel erg herkenbaar! Ben nu 34 en heb 3 kids. 1 dochter van 12, 1 zoon van 10 en nog een dochter van bijna 2. Ik ben ongeveer 1.63m en weeg zo'n 75 kilo. Veel te zwaar dus. En het ergste? Bijna alles zit op mijn buik... En ik vind het vreselijk! Maar om er echt wat aan te doen... Tjah, daar ben ik net niet gemotiveerd genoeg voor... En ik verzeker je, dat is een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant vind ik dat ik niet mag "zeuren" want ik doe er zelf weinig aan (al snoep ik praktisch niet en eet ik redelijk gezond, maar ja, dat sporten hè) maar aan de andere kant wil ik graag zeuren omdat ik mezelf niet kan accepteren zo. Haha. Tjah... dilemma's hè
onbekend bemind
Ik zit in precies hetzelfde schuitje. Ik wil het veranderen maar geen doorzettingsvermogen. De echte knop nog steeds niet gevonden... als je hem vindt dan wil ik graag weten waar...