Een terugblik op een bijzonder jaar...

2014 begon voor mij met het vertellen aan de hele wereld dat ik zwanger was. Met kerst hadden wij het al aan de familie verteld. Een mooier kerstcadeau kun je toch niet brengen. En in het nieuwe jaar mocht dan iedereen het weten. Eindelijk mocht ik het van alle daken schreeuwen. IK BEN ZWANGER! 

Wat was het leuk om de vele felicitaties en tekeningen van ouders en kinderen op mijn werk binnen te krijgen en wat veel berichtjes heb ik gekregen toen ik het ook op internet heb aangekondigd met een tekening van een leerling uit mijn klas.

In februari was ik dan zelf jarig en ondertussen zag je al een ieniemienie klein buikje, tenminste dat vond ik zelf.

In de loop van de volgende maanden werd de zwangerschap steeds realistischer door de leuke echo's, het weten van het geslacht, namelijk een jongetje en het aanschaffen van alle babyspullen in huis.

De buik groeide heel rustig door en de klachten werden helaas wel erger maar kon ik door iets minder te gaan werken wel handhaven. De relatie van mij en mijn man werd eind mei bezegeld door een paar handtekeningen. Nu is het officieel. We zijn een geregistreerd partnerschap aangegaan. Dit kon natuurlijk niet zonder een klein feestje en wat was dat leuk. Gewoon bij ons thuis met vrienden. Mijn vriendinnen hebben mij geholpen om alles leuk aan te kleden en klaar te maken. En wat heb ik mij ontzettend geliefd en gesteund gevoeld door iedereen. Ik heb weinig momenten van zulke warmte gevoeld. Wauw wat een geweldig gevoel dat iedereen er zo voor je is.

Samen met een vriendin die rond de zelfde tijd uitgerekend was heb ik de hele zwangerschap heerlijk alles kunnen delen. We hebben dan ook veel samen opgetrokken en kregen uiteindelijk ook nog eens samen een verassingsbabyshower. Wat een geweldige verassing en weer voelde ik die warmte, steun en liefde vanuit al mijn vrienden.

Wat heb ik genoten toen mijn buik eindelijk echt vorm begon te krijgen en ik tijdens mijn verlof met een ronde buik in heerlijke zomerkleding rond heb kunnen waggelen. Al kwam ik de aller laatste weken niet erg ver meer. 

Wat heb ik genoten van die buik, ik was er verliefd op en heb er echt afscheid van moeten nemen.

Ik overschreed de 40 weken en wat heb ik veel vragen gehad of hij er al aankwam. Op dat moment vond ik het een beetje irritant want ook ik zelf werd wel erg ongeduldig maar het was weer uit pure liefde, nieuwsgierigheid en meelevendheid dat de vragen kwamen.

En daar was hij dan op 5 augustus. Niet zo als gepland thuis maar uiteindelijk in het ziekenhuis geboren. Met een prima, vlotte bevalling. Nino Bijl. Wat is een bevalling toch een bijzondere ervaring. Wat is Nino geweldig en wat heeft mijn man me fijn bijgestaan tijdens de bevalling. Wat is het toch een geweldige man waar ik zo op kan steunen. 

De kraamweken zijn ongelofelijk snel voorbij gegaan. Mijn man heeft 3 weken vrij genomen en zo hebben we de eerste 3 weken samen ons nieuwe familielid kunnen leren kennen.  Wat was Nino toch een heerlijk ventje. Zo makkelijk. En de kraamtranen, die bleven weg. Het was voor ons geen klap, eigenlijk viel het ons best mee wat er zo bij komt kijken. Wat hadden wij een geluk met zo een heerlijk rustig, vrolijk mannetje. 

Wat hebben we veel kraamvisite gehad. Zo veel dat ik er soms een beetje moe van was maar toch vond ik het elke keer weer heerlijk om Nino te laten zien. Want ja het is natuurlijk wel het mooiste kindje van de wereld ;).

Mijn man moest weer gaan werken en ik moest mijn draai met Nino vinden. Dit ging prima. Het was nog heerlijk weer. En daarom ging ik veel met Nino en vriendinnen het terras op. Wauw ik had mij van te voren niet kunnen bedenken dat dat met een nieuw geboren kindje kon. Maar Nino vond alles best, sliep goed in de kinderwagen en was altijd vrolijk.

Uiteindelijk moest ik weer gaan werken op het moment dat het weer herfst werd. En ging Nino voor het eerst naar het kinderdagverblijf. Ook dat ging allemaal erg goed. Nino vond en vind het nog steeds erg leuk daar. Mijn eerste werkweken waren zwaar maar gelukkig kon ik in die tijd goed terug vallen op mijn man die in deze periode Nino veel nachtvoedingen gegeven heeft zodat ik even door kon slapen. Nogmaals, wat is het toch een geweldige man. Werk werd al snel weer redelijk normaal en voelt nu alweer als van ouds.

Verder heb ik al enige uitstapjes gedaan met vrienden en heeft Nino of bij oma gelogeerd of was lekker thuis bij papa, wat een goed gevoel dat dit ook gewoon af en toe nog kan.

En nu is het alweer kerst, heb ik mijn eerste werkperiode er weer op zitten. Is Nino alweer ruim 4 maanden en krijgt zijn eerste gepureerde groentes alweer. Gaat Nino vanaf januari 2 x in de week naar het kinderdagverblijf en hebben we alsnog heel veel steun aan de oma's en opa die heel graag oppassen.

Alweer een jaar geleden dat we het aan iedereen verteld hebben en wat is er veel veranderd in die tijd. Spijt heb ik nog geen moment gehad. Het is een jaar met heel veel hoogtepunten geweest en vooral een jaar waar ik ongelofelijk veel liefde van vrienden en familie heb gevoeld. Gemerkt heb hoe sterk de relatie van mijn man en mij is en wat een te gek kind wij hebben. 

Ik had dit nooit kunnen dromen maar het was een jaar om er nog duizenden van te mogen krijgen.