Een foto is niet altijd wat het lijkt, dealen met ontzwangeren.

Trots, bevallen van een dochter! Ik leef op een roze wolk! Maar de keerzijde van dit verhaal is dat ik graag wil maar me lichaam mij in de steek laat. Het begon al twee weken na de bevalling, ik werd wakker en ik had het gevoel dat ik in brand stond! Ik rende naar de badkamer, me complete bovenbeen was rood en dik, en ook het rechter gedeelte van me buik. Het was weekend, ik ging naar de spoedarts in het ziekenhuis. Netelroos was de uitslag, met wat flinke dozen medicijnen en zalfjes ging ik weer naar huis. In de tussentijd had ik hevige bloedverlies, maar daar deal je mee na een bevalling dat hoort erbij! De netelroos nam af, gelukkig! Een aantal dagen later begon de huid van mijn handen open te scheuren, ik kreeg grote blaren er kwam pus uit mijn vingers en ik had hoge koorts. Weer was het weekend, en moest ik naar de spoedarts, ik kreeg allergie pillen voorgeschreven en antibiotica. Ik was inmiddels moe en futloos, maar klagen? Nee ik leefde nog steeds op die roze wolk, het zou met mij vanzelf weer beter gaan. Me handen werden met de dag erger, ik kreeg van meerdere huisartsen diverse uitslagen, ik denk aan een allergie, een andere arts ik denk aan een infectie. Weer een hoop nieuwe medicijnen, ik was machteloos want ik kon het rompertje van me dochtertje niet eens open maken. Uiteindelijk werd ik doorverwezen naar een dermatoloog waar ze nu nog steeds aan het onderzoeken zijn wat het probleem precies is, ik heb nog de keus uit een zware kuur van een half jaar of lichttherapie om de ontstekingen af te remmen. Ik dacht dat we er toen wel even waren, ik wilde rust, rust in me lichaam! Ik had al even genoeg te leden gehad. Maar 7 weken na de bevalling bloeden ik nog steeds hevig. Als ik de kinderen uit school wilde halen voelde ik het stromen, stromen langs me benen. Ik voelde me ongemakkelijk, het was warm buiten en ik moest en zou weer thuis zijn! Ik belde het ziekenhuis, ik mocht meteen langskomen. Ik kreeg een inwendige echo en het zag er allemaal wat rommelig uit en er was een hechting nog niet opgelost. Rust houden, en pillen slikken om het bloeden te minderen. Me schildklier daar in tegen is helemaal van slag na de zwangerschap. Ik krijg oxazepam om mijn lichaam wat rust te gunnen. Nu 5 maanden later is het bloeden nog steeds aanwezig, gelukkig minimaal maar 11 november staan er weer nieuwe inwendige onderzoeken gepland in het ziekenhuis. Een derde keizersnede brengt toch heel wat te weeg daar binnenin.

Wanneer is dit klaar? Wanneer kan ik echt genieten? Van de buitenkant kan iemand er stralend uit zien, maar geloof niet elke foto die je ziet.