Dromen durven doen. Het vervolg!

In een eerder blog schreef ik over mijn zoektocht op het gebied van werk. Na het schrijven van het blog is er veel veranderd en daarom hier even een update.

Na het schrijven van het blog heb ik niet de rust gevonden om te ontdekken wat ik nu wilde gaan doen. Druk met de zorgen omtrent Jenthe, sociale leven en natuurlijk de drukte van corona. Uiteindelijk heb ik één sollicitatie verstuurd maar omdat ik te ver weg woonde ben ik niet uitgenodigd. Daarnaast heb ik samen met mijn zusje onze webwinkel mamapret gestart en niet de ruimte genomen om echt te kijken naar wat ik nu wil.

Toen de kans op mijn werk zich voordeed om te stoppen heb ik toch nog moeten nadenken. Ik ben het hoofdinkomen want mijn man werkt parttime. Stoppen betekend ook dat hij meer moet gaan werken, ik in de WW kom en zekerheid van een vast contract weg is. Mijn man informeert bij zijn manager en de kans op snel meer uren kunnen draaien is nihil. Maar moet ik mijn keuze daarop baseren. Is geluk niet belangrijker dan geld. Natuurlijk moeten alle vaste lasten betaald kunnen worden en moeten wij kunnen blijven eten maar veel luxe kunnen wij laten vallen.

Ik hak de knoop door en ga in overleg met mijn manager over hoe ik uitdienst ga. Hierbij wordt ik geholpen door een jurist van mijn rechtsbijstand en dat heeft zeker geholpen om tot een mooi eindresultaat te komen.

En dus stop ik op 1 november bij de werkgever waar ik bijna 12,5 heb gewerkt. Waar ik van pedagogisch medewerker ben doorgegroeid tot locatiemanager. Ze hebben mij diverse kansen gegeven. Natuurlijk was het niet altijd fijn en heb ik ook echt slechte dagen gehad maar ik stop met een opgeheven hoofd en ben benieuwd wat de toekomst mij brengt.