Dreamchaser

6 jaar werd ik, toen ik drie keer de dvd ‘The weddingplanner kreeg’. Na de eerste keer deze film te hebben gezien, wist ik het zeker; ik word weddingplanner. De magie, de liefde, het organiseren. Al op zo’n jonge leeftijd kreeg ik er zo’n passie voor. Dit is ook nooit weggegaan, want mijn vakkenpakket op de havo stemde ik af op de vervolgopleiding ‘evenementenorganisatie’. Helaas gooide toch de pubertijd roet in het eten. En een slechte rug, waardoor ik niet lang kon staan (en dus geen nachten zou kunnen werken). Het idee vervaagde en mijn droom werd aan de kant gezet.

Tot nu. Ik besluit er toch voor te gaan. Mijn droom komt steeds meer in mijn hoofd en bij het idee dat ik iemands grote dag tot in de puntjes mag regelen krijg ik vlinders door mijn hele lichaam. Maar hoe begin je?!

Als eerste besloot ik om een weddingplanner een bericht te sturen met de vraag of ik kon meelopen. Ik kende haar al van een bruiloft waar ik zelf te gast was (en waar ik met een paar wijntjes op naar haar toestapte en mijn droom vertelde) en ze vond het ontzettend leuk dat ik dit wilde. Zo kon ik ook echt kennis maken met het vak en zien of dit echt is wat ik voor ogen had. En dat was zo! Wauw, wat genoot ik deze dag. Alles regelen, zorgen dat alles goed liep. Wel merkte ik dat ik een paar dingen persoonlijk anders zou doen, maar dat is alleen maar fijn om mee te maken. Zo weet je dat je onderscheid kan maken. 

Na deze meeloopdag, schreef ik me in bij de LOI. Dit is een soort langdurige thuis-cursus, met alle aspecten van het weddingplannen. Dus ook het stukje ‘ZZP-er worden’. Daarnaast komen thema’s, stukjes uit de wet, de benamingen van verschillende boeketten en noem maar op aan bod. Geweldig vind ik het om dit te doen! Het is ontzettend veel, naast 3 dagen werk, 2 kinderen, een vriend met een eigen zaak en een huishouden maar het is het meer dan waard. Ik kan straks écht doen wat ik wil!

Op instagram schreef ik al een stukje van mijn visie als Weddingplanner, nadat ik merkte dat veel mensen ‘nee’ stemden op de vraag of je een weddingplanner zou inhuren. Alle antwoorden die hierop kwamen, kwamen op ‘ik wil het zelf regelen’ neer. Óf ‘ik ben zelf creatief genoeg’. Maar vaak vergeten mensen wat een weddingplanner (althans, hoe ík het wil doen) inhoudt.

Ik word een vriendin. Een vrouw waarmee jij je angsten kan delen, die jou gerust stelt. Die zorgt voor een backup-plan als de band afzegt. Die er voor zorgt dat er genoeg borden zijn in hetzelfde thema, als er een dronken gast over de tafel valt en de borden stuk maakt. Ik geef je tips, tricks en ideeen. Maar JULLIE mogen alles beslissen. Welke tafelindeling, welk thema, hoe jullie het willen decoreren. Wil je dat zelf doen? Prima! Wil je het aan mij overlaten? Ook prima! Ik ben degene die de telefoontjes aanneemt van de leveranciers als het niet goed gaat, zodat jullie daar geen stress van hebben. Ik regel leveranciers, zorg dat ze écht klaarstaan op de grote dag. Ik ben degene die je erop wijst dat er een gehele infrastructuur aangelegd moet worden, wanneer jullie besluiten op een weiland te trouwen (en ik regel dit!). Maar bovenal, zorg ik voor een stress-vrije dag. Ik ben degene die de tafelschikking klaarzet, de beamer laat werken of de kaarsjes laat branden. Ik ben degene die er voor zorgt dat jouw telefoon de hele dag niet af gaat, want ze bellen mij. Jouw dag wordt dus onvergetelijk en zonder stress. 

Ik kan niet wachten om dit te mogen doen. Om mijn droom, maar vooral om jullie droom waar te mogen maken! En oh, als ik dit schrijf, krijg ik weer zoveel vlinders. Dan weet je dat je echt het goede pad kiest.