DIT ZAG IK NIET AANKOMEN

Al van kleins af aan hou ik van fashion. Nee ik ben geen fashionista die er altijd ultra hip bijloopt, maar gewoon the girl next door type die helemaal happy kan worden met een nieuwe outfit. Voordat ik zwanger was, shopte ik regelmatig zowel online als fysiek in de winkels. Klinkt misschien gek, maar ik struin graag alleen door een winkel, heerlijk op mijn eigen tempo. Ik ben wel een hele impulsieve en snelle koper, dus als ik in een gekke bui ben, kan ik zo met tassen vol kleding thuis komen. Althans..dat was voor mijn zwangerschap, bevalling en moederschap...want nu is mijn fashion mojo ver te zoeken.

Ik hou van fashion, en nogmaals met fashion bedoel ik kleding in het algemeen. Leuke bijtijdse kleding. Een specifieke stijl heb ik niet, ligt er ook maar net aan hoe mijn mood is. Maar hoe goed of slecht ik me ook voel, zonder hakken ga ik de deur niet uit. Dat was voordat ik zwanger was, want eenmaal zwanger deed ik in de eerste weken en maanden nog wel mijn best om er leuk uit te zien, maar op een gegeven moment was alles wat stretch had mijn beste vriendin en werden de hakken ingeruild voor sneakers of slippers. Ik die er altijd picobello uit zag, ging nu duidelijk voor comfort. Op dat moment vond ik het ook maar al te best, na de bevalling zou ik mezelf wel weer herpakken en trakteren met nieuwe outfits (dat had ik wel verdiend, maakte ik mezelf wijs).

De bevalling zit erop, ben inmiddels al acht maanden mama en ik had alles wel verwacht, maar dit zag ik niet aankomen. Los van het feit dat ik de zwangerschaps kilo’s kwijt ben, ben ik ook mijn fashion mojo kwijt. Helemaal gratis en voor niks, lucky me NOT! Ik sta nu meerdere malen voor mijn kast, hopeloos, van wat ga ik nu weer eens aantrekken. Op Instagram en Pinterest zie ik onwijs veel leuke dingen, koop ik soortgelijke outfits, voel ik hem niet. Ben ook compleet mijn stijl kwijt, althans dat gevoel heb ik. Het liefst trek ik dan ook gewoon een spijkerbroek met een basic top of shirt aan. En die hakken waar ik het eerder over had, die liggen stof te happen in de schoenenkast. Waar komt dit vandaan, vraag ik me af?

Natuurlijk probeer ik echt mijn best te doen en koop ik zo nu en dan best wel leuke items, maar dan heb ik dus geen flauw idee hoe ik het moet combineren. Laatst ging ik dus mijn kledingkast reorganiseren en ik viel letterlijk in slaap (ok, het was ook bijna nacht) van verveling. De kleding die ik momenteel heb, is alles behalve spannend. Basic, nudes en daar heb je het ook meegezegd. Wat zegt dit over mij? Word ik nu een vrouw die helemaal in het moederschap wordt gezogen en denkt dat ze er zelf niet meer leuk uit mag zien? I hope not..

Ondanks dat ik voor mezelf mijn fashion mojo kwijt ben, is de mojo er wel voor baby/kinder fashion. Féli haar kledingkast ligt vol met kleur, prints en verschillende stofjes, kortom alles behalve saai. Zelf hecht de kleine helemaal geen waarde aan de outfits, maar mama wel. Gek dat ik dan wel mijn best doe voor haar, maar niet voor mezelf?

Mijn vriend zegt dat ik er altijd goed uitzie. Lief zou je zeggen, ik vind het zwaar irritant. Zulke woorden daar heb ik niks mee. Ik wil er weer uit zien waarbij hij stijl achterover slaat, zijn mond open valt (het liefst zonder kwijl, anders kan het weer regeluur de wasmachine in) en de kleren van mijn lichaam wilt trekken. Dat wil ik.

Hmmm, Ondertussen zit ik hier op de bank deze blog te schrijven, in (je raadt het al), een saaie spijkerbroek met een basic shirt, hopende dat ik weer mijn fashion mojo ga vinden. Denk ook wel dat het goed komt, ik moet het gewoon eventjes de tijd geven. I’ll be back!

Volg je mij al via Insta? https://www.instagram.com/onbekende_moeder/