Die ene druppel die de emmer deed overlopen

Het is niet die ene druppel die de emmer laat overlopen het zijn die druppels er voor.

Als moeder loop je vaak jezelf voorbij om alles zo goed mogelijk te regelen binnen het gezin.

Wat is jou taak?

Laatst werd mij tijdens een therapie gevraagd schrijf voor jezelf eens de taken op die jij vervuld.

De andere schreven op partner van, ouder van etc daar kwam ik met mijn waslijst want ik ben meer dan dat.

Ik ben moeder, partner, vriendin, mantelzorg, taxi, verpleegkundige, nachtzuster, administratief medewerker en nog wel veel meer wat ik ben vergeten op te noemen.

Met een bijzonder kindje komt er gewoon zoveel meer bij kijken wat je extra moet doen.

Denk aan allerlei aanvragen voor voorzieningen, verschillende dokterafspraken, soms zelf medicatie toedienen etc.

Ze huilt maar ze lacht

Ik was onderweg naar school en Jayden zat achterin toen dat liedje ineens op de radio kwam.

Ik brak, ik kon mijn tranen niet bedwingen en ik dacht bij mijzelf waarom zal ik ook?

Ik ben een sterke vrouw maar ook ik mag verdriet hebben.

Op dat moment viel mijn emmer om waarom geen idee blijkbaar was ik te lang rond aan het lopen met een volle emmer.

Depressie

Paar maanden geleden zat ik er zo flink doorheen ik kreeg tegenslag op tegenslag.

Er wordt zoveel van mij verwacht, aan alle kanten werd er aan mij getrokken en overal probeerde ik het zo goed mogelijk te doen om het iedereen naar zijn zin te maken.

Dit is een stukje karakter ( ik ben een weegschaal) en ik ben hoog gevoelig (HSP) wat het ook niet echt altijd makkelijker maakt.

Ik zal hier ooit nog wel een blog over maken, hoe ik mezelf verloor en terug won in mijn zoektocht HSP.

Ik kon niet meer, al vanaf Jayden zijn geboorte heb ik het idee dat ik in een achtbaan zit die maar niet stopt iedere keer komt er wel iets bij.

Toen ik ook nog eens een grote beslissing moest nemen zoals jullie wellicht hebben kunnen lezen in mijn blog NEE mama kan niet ziek zijn werd ik even met beide benen op de grond gezet.

Ik maakte een keus voor mezelf, mijn zoon heeft mij nodig, als ik niet goed in mijn vel zit en negatief en depressief ben geef ik dit door aan mijn kind, Dat wil ik toch niet?

Iemand zei mij ooit als je in een vliegtuig zit en de druk valt weg in de cabine wie help je als eerst? Je hart zegt eerst je kind maar als jij niet meer in staat bent om je kind te helpen? dus eerst jezelf helpen dan je kind.

Dus de knop ging om ik zocht hulp van een therapeut.

Ik volgde EMDR voor de vroeg geboorte van Jayden en begon een therapie levend verlies en kreeg ondersteuning van een psycholoog.

Levend verlies?

Ja dat dacht ik in eerst instantie ook, Ik ben mijn zoon niet verloren of toch wel?

Toch wel, Ik ben mijn zoon verloren op het moment dat hij 10 weken te vroeg ter wereld kwam daar liet ik mijn moederschap van een gezond kindje varen want vanaf dat moment zal mijn moederschap veel meer inhouden dan als hij gezond zou zijn.

Ik moest dingen anders gaan bekijken in plaats van kijken naar wat Jayden niet kon maar poeh dat heeft wel jaren geduurd hoor het is niet van de één op andere dag gebeurd.

Er over praten kon ik de eerste jaren niet, kreeg vaak het advies om er over te praten met andere ouders in het zelfde schuitje maar daar voelde ik (toen) niets voor.

Nu probeer ik door mijn blogs andere ouders te helpen om ze steun te bieden en wellicht herkenning te geven voor mezelf is dit ook zeker een uitlaatklep en een manier van verwerken.

Ik ben gelukkig met elk klein stapje wat mijn kind maakt en al heeft een ander kind dat al veel jonger behaald zo wat!

Mijn kind heeft het behaald dat is het belangrijkste. Iedere mijlpaal is er één.

Ik merk dat ik de afgelopen 7 jaar in een roes heb geleefd, heb ik genoten van alle momenten? Nee mijn hoofd was vol.

Ik ben dat liedje zo dankbaar dat op mijn moment om viel en mij een andere kijk op het leven heeft gegeven.

Lieve lezer, Pas jij wel goed op jezelf? Zorg jij voor een beetje me-time zodat die emmer niet overloopt? DOE HET! Jij bent het waard!

Pluk de dag en maak er het beste van probeer in alle kleine dingen de positieve dingen te zien maar geef jezelf ook de ruimte om verdriet te hebben, ook jij mag huilen ♡