De race tegen de weegschaal
Ik ben nu sinds augustus serieus aan het hardlopen. Sinds september ook met een hardloopgroepje. Ik vind het echt super leuk!
Ik raad het echt iedereen aan. Ik wordt er zo gemotiveerd van. In augustus was ik dus al zelfstandig begonnen. Het was zomervakantie, ik had tijd en het roer moest echt om. De weegschaal tikte bijna de 90 kilo aan en dit was niet oké. Zoveel woog ik niet eens toen ik hoog zwanger was. Ik was ongelukkig met mijn lichaam en maakte mij zorgen voor een toekomstige tweede zwangerschap.
Het hardlopen ging goed en ik ging om de dag elke ochtend lekker een rondje rennen. Wel vond ik het lastig hoe ik mijzelf steeds verder uit moest dagen en had ik al snel pijn aan mijn schenen. Toen ik een briefje in de brievenbus kreeg over een hardlooptraining voor beginners bij mij in de buurt heb ik ook niet lang geaarzeld en mij ingeschreven. Direct daarna had ik er al wel weer spijt van want tja, we zouden de winter in rennen en pfoeh, ik was er vrij zeker van dat ik dan een stuk minder zin zou hebben om in het donker en in de kou steeds weer te moeten gaan rennen. Maar goed ingeschreven is ingeschreven dus nu moet ik er ook gewoon maar voor gaan.
Bij de eerste hardlooptraining gaf de juf meteen aan dat je naast de les die één keer per week is ook nog twee keer per week zelfstandig moest gaan rennen. Als ik dat van te voren geweten had, had ik mijzelf waarschijnlijk niet aangemeld. Maar ik was van de instelling: nu ik eenmaal betaald heb en ervoor gekozen heb ga ik het proberen ook. Het was even wat plannen samen met mijn man zodat we beide dus drie keer in de week konden sporten want mijn man deed dat al en met een kind moet één iemand natuurlijk altijd thuis zijn maar ook dat lukte om in de agenda in te passen.
Ik ben met volle moed begonnen en moet eerlijk zeggen dat ik het super leuk vind. We bouwen rustig op en ondanks dat het nu toch echt al kouder wordt en lekker donker is 's avonds heb ik geen probleem om mijzelf aan te zetten om te gaan rennen. Ik merk dat ik steeds iets langer kan rennen en dat geeft een hele fijne kick.
Helaas doen mijn schenen nog steeds af en toe pijn en heb ik deze laatste week erg veel last van vooral mijn rechter scheen. Ik heb dan ook besloten dat het tijd wordt voor betere schoenen. Ik ben naar Runnersworld gegaan en heb een filmpje van mij laten maken hoe ik ren. Hier konden we meteen zien dat ik met mijn rechtervoet schuin op de grond kom en daar hebben we de juiste schoenen bij gezocht. Helaas heb je niet zoveel keus uit kleurtjes en heb ik nu dus lekkere disco schoenen maar het gaat uiteindelijk er om dat ik goed kan rennen. Ik hoop dan ook dat ik nu weer zonder last veder kan want door de pijn heb ik één ren sessie moeten overslaan en ik merk dat ik dit erg vervelend vind. Ja, het is dus verslavend en dat vind ik niet erg.
Ik heb nu besloten een doel te zetten. 13 december wil ik mee doen aan de Berenkuilloop. De minimale ren afstand is 2,5 kilometer en de maximale is 15 km. Je kunt op dat moment gewoon kijken hoeveel je wilt lopen. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. Mijn inschatting van te voren is 5 kilometer maar ik zou het wel een leuke uitdaging vinden om voor de 7.5 te gaan. Maar we zullen wel zien.
Naast het rennen ben ik ook veel meer op mijn eten gaan letten en grappige is dat ik merk dat ik nu ook echt steeds minder trek heb. Ik krijg mijn bord tegenwoordig vaak niet meer leeg terwijl ik vroeger geen stop had met eten en 's avonds zit ik vaak nog te vol om te snacken. Ik verbaas mij er zelf over maar iets is er blijkbaar veranderd.
De weegschaal zij vanmorgen dat ik nu 80.5 kilo weeg en wow dat vind ik al een behoorlijke prestatie. Ik merk het ook aan mijn broeken, mijn buik en ja, langzamerhand begin ik weer een figuur te krijgen dat ik durf te tonen met kleren in plaats van te verhullen.
Ik ga dus vol goede moed verder en hoop snel onder de 80 te wegen dat heb ik al 10 jaar niet meer gedaan dus dat zou wel erg leuk zijn!
Ik zal jullie zo nu en dan op de hoogte houden van hoe het gaat.
kruimelkarlijn
Met je schenen moet je wel oppassen, die pijn die je hebt kunnen zogenoemde springschenen zijn. als je hier te lang mee doorloopt mag je uiteindelijk helemaal niet meer hardlopen! Ik zou ook wel willen dat ik (weer) kon hardlopen trouwens... heb het wel gedaan, maar door een instabiele rug en knieen kan en mag ik het niet meer. meestal moet ik al na 500 meter opgeven door de pijn en dan moet ik stoppen. ik hoop zelf ook weer onder de 80 kilo te komen, maar de eerste uitdaging is al onder de 90 komen. nu alleen water drinken en minder eten, weinig tot niet snoepen. en hopelijk snel aan de slag dan kan ik ook weer gaan zwemmen.