Snap
  • Mama
  • kinderen
  • kleine
  • mom
  • supermama
  • Goedzoalsjebent
  • doeislief
  • shaming

De mamafiets

Fragment uit 'Supermama's, the true story' (nieuwe uitgave coming soon!)

De spaarzame tijd die ik heb naast het broodjes smeren, achter peuters aanrennen, werken, sporten, veters strikken, socialisen, Duplo’en en schoonmaken mag ik doorgaans graag verdoen op Facebook. Gewoon, je weet wel, lekker kattenfilmpjes loeren. Vriendinnen in rare memes taggen. Meedoen aan testjes om te zien wat voor snack ik ben (kaassoufflé) of welke spirit animal (klipgeit).

Gluren naar die ene ex van je, om te zien of die nog een beetje terecht is gekomen. En niet per ongeluk iets liken. Nóóit per ongeluk iets liken.

MamafietsIk stuit op een fotootje van een BN’er. We kennen haar allemaal wel zonder dat de meesten van ons haar écht kennen.

Ze zit op haar mamafiets: breed stuur, lage instap, zo’n kratje voorop. Een in een hippe sneaker gestoken voet rust op de grond. Ze poseert breed lachend en ogenschijnlijk ontspannen, midden in een zonnig park. Het is waarschijnlijk een van de eerste momenten dat ze weer buiten is sinds de geboorte van haar zoontje.

Het kindje, haar eerste, heeft ze bij zich. Hij zit knus verscholen in een ergonomisch verantwoorde draagzak met een cool motiefje, stevig vastgesnoerd op haar buik.

GracieusHet is een blije foto. Ze ziet er geweldig uit. Strak. Fit. Totaal niet vermoeid. Ik vermoed dat haar haren, helemaal niet vet maar glanzend, doen wat zij wil dat ze doen en dat ze gewillig meedansen op haar ritme terwijl ze zich gracieus door het leven beweegt.

Toen mijn kind zo oud was zag ik eruit alsof ik over drie maanden moest gaan baren. Gaf ik mezelf al een high five als ik het had klaargespeeld om te douchen en de deur uit te gaan in een shirt zonder melkvlekken erin – áls ik de deur al uitkwam. Make up (hahaha! Make up! Gekkie!) laat ik maar helemaal buiten beschouwing.

Maar ik weet ook: het is maar een foto. En lang niet alles is wat het lijkt.

Bovendien heeft zij als BN’er een bepaald imago hoog te houden, iets waar ik minstens vijftien jaar geleden al de brui aan heb gegeven.

Maar ik dwaal af.

LEVENSGEVAARLIJKHet is dus een mooie foto. Dan klik ik de commentaren aan. Het zijn er veel. En wat ik lees, daar lusten de honden geen brood van.

Want: hoe háált ze het in haar hóófd om mét haar kínd op haar buík te gaan fíetsen?! Weet ze dan niet hoe LEVENSGEVAARLIJK dat is?!

Boehhh! Grijpt allen uw toortsen en hooivorken, smelt vast wat pek en pluk de veren van minstens honderdvijftig kippenreetjes, want deze vrouw moet aan het spit. Publiekelijk. En snel ook. Waar zijn de mensen van Bureau Jeugdzorg als je ze nodig hebt?!

PixelGeïntrigeerd las ik door. Bedroevend weinig moeders leken aan haar kant te staan, hoewel er hier en daar wel lafjes een poging werd gedaan de mom-shamers de mond te snoeren. De foto werd pixel voor pixel onder de loep genomen en totaal verguisd. Dat arme kind. Mee, in de stralende zon, met zijn trotse moeder, op de fiets. Hier moest direct de Kinderbescherming aan te pas komen.

Want ze had wel eens kunnen vallen. En dan op haar kind terecht kunnen komen. En nog veel meer dingen. Totaal onverantwoord. Totaal ongeschikte moeder.

En, nu we toch bezig zijn, beláchelijk dat zij er alweer zo goed uitziet. Tssss. Hoe durft ze. Hoe kan dat nou. Maar ja, geld hè. Zo kunnen wij het ook.

Vingerwijzen en veroordelenHet is vingerwijzen. Het is oordelen en veroordelen. Het is jezelf in een beter perspectief zetten. Het is ook gewoon onverholen jaloezie, wat ik lees.

Ik heb iets op te biechten: ik heb namelijk ook weleens gefietst met mijn baby in de draagzak. Sterker nog: ik ken iemand en die deed álles met haar baby in de draagzak, omdat die baby gewoon niet stil werd wanneer ze werd neergelegd.

In Aziatische landen klauteren ze met z’n zestienen op een aftandse brommer, met allemaal minstens twee kinderen op schoot en een kooi vol levende kippen voor op de markt bungelend aan het stuur.

En nee, wij leven niet in Azië. En ja, je zult inderdaad nóg beter moeten opletten wanneer je deelneemt aan het verkeer met je baby op je buik.

Maar mensen, kom op.

Kappen nou.

NagelsWij vrouwen horen elkaar toch te steunen in een wereld waarin De Man nog steeds maar mondjesmaat wil toegeven dat De Vrouw ook haar plekje verdient?

Kijk, we zijn allemaal onzeker. Sommigen meer dan anderen, heus. En iedereen heeft z’n eigen manieren om met die onzekerheid om te gaan, natuurlijk.

Maar laten we onze nagels ingetrokken houden. Laten we zonder uit te halen eens proberen liefdevol te zijn, want jouw kaars gaat echt niet harder branden als je die van een ander uitblaast.

GeheimpjeIk zal je eens een geheimpje verklappen: iedereen doet eigenlijk maar wat. En daar is niks mis mee zolang het belang van die uk voorop staat. Er komt er niet een ter wereld met een handleiding erbij, en gelukkig maar, want een pak papier inclusief nietjes te moeten baren lijkt me verdomd pijnlijk. <insert slechte ‘papercut’-grap>.

Ik ken de vrouw van de foto niet persoonlijk, zoals voor de meesten van ons geldt. Ik ken haar hoofd van televisie en daar blijft het dan wel bij.

Hoewel ik dus niet weet hoe ze haar koffie drinkt of dat ze een voorkeur heeft voor thee en ik ook niet weet of ze ’s ochtends opstaat met een ochtendhumeur of wat haar lievelingskleur is heb ik op basis van deze foto toch een beeld van haar.

Ik denk namelijk níet dat ze haar kind onderwerpt aan satanische voodoorituelen. Of dat ze hem voor de lol van de trap flikkert. Of hem drie uur laat rotten in zijn eigen uitwerpselen terwijl zij lekker bij de nagelstyliste zit.

Sterker nog: van haar blije smoelwerk straalt geluk af. Niets meer, niets minder. Ze is blij. Trots. En liefdevol.

En volgens mij kom je daar als kind een heel eind mee.

CharlotteSchrijftDingen's avatar

Mama van Vieve: zo hebben zoveel mensen commentaar op elkaar... zo jammer! Tips en tricks zijn natuurlijk altijd welkom maar dat belerende en veroordelende... brrr! Kim VO: hardoplachen om jouw reactie! En Veermama: ik twijfel geen moment aan jouw verhaal! Altijd goed om te kiezen wat voor jouw kindje het beste is. De strekking van mijn verhaal is meer gericht op het oordelen en veroordelen van en door mama's. En dat is zo jammer. We doen namelijk allemaal ons best, hebben het allemaal regelmatig niet makkelijk (om welke reden dan ook, en op z'n zachtst gezegd) en we houden stuk voor stuk zielsveel van onze spruitjes.

Veermama's avatar
5 jaar geleden

Je mag het dan niet leuk vinden, maar het is wel degelijk levensgevaarlijk. Een draagzak is nu eenmaal niet gemaakt om de krachten op het hoofdje van het kind bij fietssnelheden correct op te vangen. Ik heb zelf bij mijn tweede intensief gebruik gemaakt van een rekbare draagdoek omdat ze zware reflux had. Er niet bij nadenkend deed ik hetzelfde als ik gewoon wandelend deed en ik nam met haar de bus. De eerste keer dat de bus remde verschoot ik ervan dat ik haar hoofdje extra moest tegenhouden en besefte ik plots dat de noodzaak voor het gebruik van een aangepaste autostoel natuurlijk ook in de bus geldt. Ik moet er niet aan denken dat er toen een ongeval had geweest, want dan had ze er zeker schade aan haar nekje van overgehouden. Ze lag niet graag in de maxi-cosi, want dat lag te plat en dan had ze te veel last van haar reflux, maar die korte termijn last is te verkiezen boven de lange termijn consequenties van een ongeval. Ik heb dus nooit meer de bus genomen met draagzak en had ook zeker nooit met draagzak gefietst. Het ziet er heel mooi en handig uit, maar het is gevaarlijker dan het lijkt.

Kimzstr's avatar
5 jaar geleden

Ik word altijd zo moe van de mom shamers en de opmerking 'sommige vrouwen kunnen geen kinderen krijgen en jij doet dit/dat/zus/zo'.... Als jij gaat fietsen met je kind in een draagzak is t niet alsof je lekker gaat zitten appen, zonder handen aan t stuur terwijl je je net gekochte sinaasappels probeert te jongleren en daarbij (voor t pedagogisch verantwoorde) ook nog even een sigaretje rookt en een flesje bier achter over tikt...

Huisje.meijer's avatar
5 jaar geleden

DANKJEWEL!!! man o man.. wat kreeg ik een bak str*nd over mij heen toen ik in mijn insta storie een foto plaatste van mij op een fiets met baby in draagzak.. “sommige mensen kunnen geen kinderen krijgen, en jij gaat zo met je dochter om” “onverantwoord” om maar wat te noemen..

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij CharlotteSchrijftDingen?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.