De laatste schooldag

Ach, jongen wat heb je een verdriet gehad. Dan vond ik je snikkend op je kamertje, omdat je je juf zo zal gaan missen en je je klasgenootjes voorlopig niet meer zal zien. Ach, lieverd, je mag huilen.

Wat zou ik je graag willen helpen en dit voor je op willen lossen. Helaas kan ik alleen maar een arm om je heen slaan, je troosten en stiekem met je meehuilen.

Iedere keer als ik je zo zie, breekt mijn hart in duizend stukjes. Ik voel me zo machteloos. En toch weet ik dat wij het juiste doen voor jou. Ook al voelt dat nu niet zo. Wij gaan je van het Speciaal Onderwijs afhalen, omdat het je helaas niet lukt, ook al doe je nog zo je best. En word je opgenomen op de dagbehandeling van de kinderpsychiatrie vanwege je Autisme, want dit zit je zo in de weg.

De komende maanden gaan zwaar voor je worden en zal je op momenten boos zijn op wat wij je aandoen. Maar weet je, het is onze plicht als jouw ouders, om je een fijne toekomst aan te reiken. En zullen we alles moeten doen wat binnen onze macht ligt, om jou te leren blij te zijn met jezelf. Ook met je Autisme, juist met je Autisme, want dat hoort bij jou. 

Ik heb als moeder een blind vertrouwen in jou. Jij kan dit! En wij staan aan je zijde, altijd❤️